Delftse Houtloop, mooie test voor de CPC

 
Nadat ik vorige week de stamppotloop van AV Sparta (Voorburg) aan me voorbij heb laten gaan, vanwege een pijnlijke knie, ga ik vandaag naar Delft voor de Delftse Houtloop van AV '40. Ik loop 10 kilometer en wil me eens goed testen voor de CPC die met rasse schreden naderbij komt.

De voorbereiding is behoorlijk amateuristisch. De week ervoor heb ik alleen op maandag getraind. De vorige dag bestond  ook niet uit een al te beste voorbereiding: een tenniswedstrijd, een verjaardag met lekkere wijntjes en de vrijwilligersavond op Westvliet, waar ik een paar biertjes niet kan afslaan.

S’ochtends ben ik niet vooruit te branden en tot overmaat van ramp is mijn Garmin hardloophorloge niet goed opgeladen. Mijn oude Adidas Supernova’s zijn al aan de buitenkant lichtelijk uitgescheurd, maar goed, laat ik ze lekker afdragen.  Wel neem ik een reservepaar mee. Gelukkig rijd ik maar 200 meter om en bereik gelukkig op tijd het complex van AV 40 aan de Brasserskade. Daar kom ik Sparta pupil Sjoerd en zijn vader tegen die de 5 km. gaan lopen. Voor 2 euro heb ik een startbewijsje.

Het is een drukte van jewelste op en rond de atletiekbaan. Er zijn toch zeker 250 man op de 5, 10 en 15 km afgekomen, terwijl ik niet op veel mensen had gerekend. Het lekkere weer heeft duidelijk veel hardlopers getrokken en ook NN is er met een grote ploeg. Ik zie ook nog een dame in Sparta shirt, als ik naar de start loop. Mijn intentie is om op de CPC 45 minuten te lopen en nu te kijken of ik al in de buurt kan komen. De strategie is een opbouwend schema te lopen. 12 km p/u in de eerste kilometer, halverwege op 13 km/u en de laatste kilometer van 14 naar 14,5 versnellen. Wel onhandig dat mijn horloge het niet doet, dus de strategie kan de prullenbak in.

Onderweg

Pang! het startschot klinkt sneller dan ik had verwacht.Een lange serieus ogende loper in rood shirt –met een sporthorloge dat wel werkt!- voor me kies ik maar even als “doelwit”. Ik ben de grote massalopen gewend, dus de ruimte die ik krijg is verademend. Toch wil ik altijd de kortste weg nemen.

Na een kilometer passeer ik 2 man door het modderige gras gedeelte in de bocht te en glij bijna ondersteboven. “Slippery when wet” gaat het door me heen. De loper met het rode shirt wijkt verschrikt uit. 

Na de tweede kilometer besluit ik naar de uiteengeslagen lopers voor me te naderen. De voorste man lijkt ook te versnellen en samen lopen we op. Ik vraag of hij de tussentijd bij de derde kilometer heeft. Het blijkt een ervaren loper uit Rotterdam te zijn die (15) kilometers gaat maken ter voorbereiding van de marathon. Als ex-Maasstad bewoner klikt het meteen en hij blijkt een pittig en vast tempo te hanteren. Voor we het weten raken we aan de praat, maar na de 5^e kilometer als het tempo iets terugloopt zegt hij terecht: we ouwehoeren teveel. Ik begin al behoorlijk zwaar te ademen, dus ik vind het best. We halen her en der wat lopers in, terwijl we versnellen; hij noemt nog wat tijden. Ik probeer uit het hoofd te rekenen na de tussentijd van 7 km, en concludeer teleurgesteld dat ik op 47 minuten afkoers. 

Het zonnetjes is volop doorgebroken en de temperatuur (die s’ochtends nog rond 3 graden was) loopt flink op. Voor de achtste kilometer moet ik mijn loop compaan die inmiddels als haas fungeert laten gaan. We worden achterhaald door een andere loper en ik denk even dat ik ga instorten. Op het tandvlees maar wel op souplesse (dat denk ik tenminste, maar ik ben blij dat er geen filmpje van me gemaakt word) blijf ik op een 20 meter hangen. Als we een bruggetje afdenderen kom ik weer met lange pas naar de heren toe en hang half dood aan het elastiek. We naderen de 9^e kilometer en mijn maatje zegt: als je doorloopt kan je de 45 minuten halen. Ik had me dus vergist in mijn berekening. Met een piepende schoen (de beestjes zijn echt helemaal afgelopen na 4 jaar trouwe dienst) kan ik toch nog versnellen. Mijn haas/coach blijft hetzelfde tempo lopen en de andere kan niet echt volgen. Met iets wat voor een eindsprint door moet gaan pleur ik tegen het gras. Gelukkig, is dat na de finish. De tijd is 44.44 en daar ben ik erg blij mee. Vorig jaar liep ik bij de Molenloop nog 3 minuten langzamer. Na een verfrissende douche en sportdrank loop ik weer richting finish om naar mijn nieuwe “hardloopvriend” te gaan kijken. Hij komt dan juist over de streep in 1.07.30 , hij heeft zijn tempo precies gelijk gehouden. Met een fijn gevoel rij ik naar huis. Ik ben klaar voor de CPC!

De halve van Egmond 2013, zon, zout, zee en zweven

Vandaag - 14 januari 2013-was het weer zo ver. Mijn jaarlijkse uitdaging tegen verzuring, kou, win, ontberingen. openbaar vervoer en chagrijnige mensen van de garderobe: De Halve marathon van Egmond georganiseerd door de champignonnetjes.

Vorig jaar had ik twee maanden tevoren een paar keer 4-12 km. hard gelopen en wat interval training gedaan. Eigenlijk niet goed voorbereid, maar met redelijke basisconditite en een gunstige meewind op het strand was ik tot een tijd gekomen waar ik uiterst content mee was: 1.45.30
Deze keer was ik ook pas in november gaan trainen, maar dan wel gestructureerder, dat wil zeggen twee keer per week bij AV Sparta aangevuld met wat tennispartijtjes.
De omstandigheden waren bijna ideaal. De lopers en het in grote getale toegestroomde publiek werden getrakteerd op een prachtige winterse dag met veel zon en niet te veel wind. Met een temperatuur van onder nul was het wel koud voor de ruim 17.000 deelnemers. Vorig jaar was ik toch weer veel te hard van stapel gelopen in de  plaatselijke ronde van 3 kilometer. Over de stoep lopen, van links naar rechts om de ideale lijn te pakken en in de weg lopende toeristen te ontwijken verspil je dan (te) veel energie. 

Onderweg haakte ik aan bij een tweetal, dat met een mini-rugzak met drinkreservoir inclusief slangetje een lekker tempo draaide. Ik wilde deze keer maximaal een minuutje verliezen in de eerste 10 kilometer en dan in de duinen mijn slag slaan. Het was even schrikken toen ik in ruim 50 minuten doorkwam, dit was anderhalve minuut sneller dan vorig jaar. Als die man met de hamer maar niet  bij de steile heuvel  (Bloedweg op 19 km) zou staan, was een gedachte die ik snel in de prullenbak gooide. 
Ik genoot van de prachtige golven, het heerlijke zonnetje dat mooi op de zee weerkaatste en het lange lint lopers. Handschoenen, truien en mutsen waren door oververhitte lopers op het strand achtergelaten. Een troepje baanatleten ging me voorbij. Ze waren fris en deden af en toe een makkelijke versnelling. halverwege het strand moest ik kiezen: vanwege een afscheiding die het zeewater had gemaakt, langs het harde strand of het korte traject dat ietsje muller was.ik besloot mijn rugzak vrienden te volgen, optie 2. Een goede keus want bij het verlaten van het strand liep ik ineens voor het groepje baanatleten. De pittige steile duinpan was het sein om mijn hardloop companen te verlaten. Uiteraard kwamen de snelle baanatleten me weer voorbij zetten, maar de gang zat er goed in. 

In de duinen was er weinig gelegenheid tot passeren, dus moest ik vaak op de onverharde stukken inhalen. Desalniettemin kwam ik ook het laatste beruchte stuk goed door al was de versnelling in de laatste kilometer niet zoals ik hoopte. Toch geen reden tot klagen, want met 1.42 en half had ik 3 minuten sneller gelopen, dan in 2012. Ik bleef nog nagenieten bij  de stands en kreeg nog wel een koude douche in het clubgebouw van de V.V. Egmond. Als oud-voetballer heb ik al veel kleedkamers gezien, maar dit was toch wel de smerigste en meest troosteloze.  Gelukkig werd er nog gezellig nagetafeld en gebierd met wat bekenden die ik tegen het lijf liep. 

Wedstrijdlopers

Bij de heren werd de wedstrijd werd gewonnen door de onbekende Abera Kuma uit Ethiopië. Hij kon de Keniaanse favorieten voorblijven en kwam verrassend in 1.01.20 als eerste over de finish op de boulevard. Helah Kiprop uit Kenia ging er bij de vrouwen met de overwinning vandoor. Op de laatste honderd meter wist zij na een spannende eindsprint de nummer twee, Flomena Chepchirchir, op één seconde voor te blijven in 1.10.55. Beste Nederlander bij de mannen was Michel Butter in 1.02.46 (9e overall) en Andrea Deelstra eindigde als eerste Nederlandse vrouw in 1.15.12 (6e overall).