1vd4 Kopjesloop Delft: Weer en wind: Weer een PR!

Nu het cross-circuit weer achter ons ligt, wordt de aandacht verlegd naar de 10 km op de weg. Of verharde ondergrond, zoals je wilt. Op dezelfde dag als het Nederlands kampioenschap in Schoorl (ik was bijna afgereisd om als recreant deel te nemen aan de 10 km of halve marathon) stond de derde competitieloop in Delft op de agenda.

Vers in het geheugen lag nog de oliebollencross, waar sommigen een behoorlijke dobber hadden aan de Delftse klei. Deze keer was het parcours - de wedstrijd werd wederom georganiseerd door AV De Koplopers- juist erg snel.

Depressie en watjes

Het weer ging gebukt onder enkele depressies. Je zou er bijna een depressie van krijgen. Grijze luchten, koude regen en een niet minder koude wind maakte, dat ik de zondagochtend met de nodige traagheid mijn ontbijt nuttigde. Er is echter maar een remedie om de elementen te trotseren: zo hard mogelijk lopen om het weer lekker warm te krijgen.

De avond ervoor dacht ik er nog even om de 5 km te lopen. Ten eerste loop ik die afstand weinig, ten tweede kan ik daar makkelijk een PR lopen en ten derde voelde ik al een paar dagen een pijnlijke voetzool en had ik ook last van een verrekte bilspier tijdens de laatste Meijendel training die ik aan de jeugd gaf. Nou zijn veel hardlopers zeurkousen. Hoe harder ze lopen, hoe meer uitvluchten en excuses over pijntjes en blessures. Bij deze dus toch even gezeurd. Gelukkig zijn hardlopers niet zulke mietjes als voetballers of bondscoaches ("ik ben deze baan nu spuugzat!", zei onlangs een niet nader te noemen voetbalcoach van Oranje).

Dat hardlopers mietjes zijn kan ik weten, want ik heb jaren gevoetbald, bij roemruchte clubs als SDV en FC Boszoom. Totdat ik twee jaar geleden stopte. Ik vond het toch iets te ruw worden.

Ik zal je mijn zieleleed  besparen en verder gaan met de 10 Km van Delft. Tien ja, want die vijf kilometers komen van de zomer wel weer. Het parcours is hetzelfde als de Kopjesloop: Fietspaden in de buurt van een plas. Wuivende bomen, rietkragen en polderlandschap en wind...Hollandser kan het niet.

Het startdoek werd al weer snel weggehaald, want door de vrij spel hebbende windkracht 6 was het geen doen, en zelfs gevaarlijk. Helaas voor De Hardloopwinkel, die nu zonder reclame-uiting zat.

Go to the start

Met een hoop Spartanen (en uiteraard ook Koplopers, Haagatleten en Olympussers, volgens mij heten ze geen Olympianen of Olympiërs) moesten de atleten vertrekken vanuit een geïmproviseerde startlijn.

Ik kon niet al te snel vertrekken want voor en naast mij  ging het  starttempo als een vrachtwagen met de handrem erop. Loopmaatje Melvin die vlak bij me stond, had een betere start net als Stijn en de weer in vorm komende Ralph Smits.  Bij het 1 km punt (na 3.59) was ik weer bij Melvin, de start was toch behoorlijk snel met tempi van 14-15 km/u. Even later liepen we met vier Spartanen, Marlon, die de avond tevoren nog even doodleuk de Petzl Night trail in Bergschenhoek had gedaan kwam ook voorbij. In de verte zag ik Mattijs en Misha het beeld uitlopen.

Melvin is goed in vorm en ik dacht even met hem samen te gaan lopen. Bij een heuveltje en bocht versnelde ik even en toen kwam de wind. Het werd kiezen tussen aanhaken bij de man voor me of gat terug nemen. Het werd het eerste en Melvin moest een gat laten.

2-6 km

De wind nam in kracht steeds sneller toe, dus ik was blij toen ik weer even een stuk tussen de bomen mocht lopen. Inmiddels stabiliseerde mijn positie in het veld. Veel inhalen lukte niet meer en zelf werd ik bijgehaald door de  goed lopende Desiréé die de race altijd goed opbouwt en meestal het tweede deel sneller of constant loopt.

Ik kwam in een groepje van vier terecht, maar voelde de krachten afnemen. Het groepje laten gaan was niet handig, gezien de tegenwind om de hoek loerde. Na de doorkomst halverwege moest ik het groepje wel laten gaan, maar gelukkig was daar geen harde tegenwind meer. De doorkomst was een snelle 20.55, maar ik wist niet precies of dit ook halverwege was. (Later bleek dit exact wel het geval). bij de verversingspost nam ik een bekertje water. de meelopende water aanreiker deed dit professioneel door achterwaarts mee te bewegen. (Bij de halve van Egmond had ik mindere ervaringen). Ik gooide even later soepel het nog half volle bekertje weg maar kreeg het even soepel weer terug, omdat ik het precies tegen een paaltje had aangemikt.

Het groepje - met ook een loper in blauw shirt- moest ik nu echt laten gaan. Wel zag ik de verte twee Spartanen lopen: Herman en Teresa die doorgaans harder starten dan ik.

6- 8 km

Halverwege het tweede rondje gind de wind goed tekeer. Ik had het gevoel also ik een versnelling aan het doen was. Een oudere loper van Haag Atletiek wilde me inhalen, maar ik kon nog een dikke kilometer voor hem blijven. Samen liepen we weer in op wat lopers voor ons. Een man in mouwloos zwart shirt ging wandelen, maar moest tegen wil en dank door, omdat de wind hem gewoon naar voren duwde. Mijn twee metgezellen pakten een meter, weer een meter en het gat werd een lastige 20 meter. Toch was het weer zaak om naar de Haag loper en de man in blauw shirt (na afloop had ik door dat dit Spartaan Geert-jan Mols was) te komen omdat alleen lopen nu een goede tijd zou verpesten.

8-10 km

Dit lukte wonderwel. Bij de 8km zag ik Herman, die Teresa makkelijk passeerde. Laatstgenoemde had een behoorlijke dip. Ik probeerde haar nog bemoedigend toe te spreken, maar moest ondertussen zelf ook mijn metgezellen laten gaan.

De laatste kilometer was een recht stuk naar de finish. Opeens liep ik weer met de Haag -man, Geert-Jan , nog drie man en ook Herman werd bijgehaald. Ik besloot goed door te trekken en kon in de eindsprint iedereen behalve een nog krachtige Geert-Jan verslaan.

Records

Na afloop bedankte ik Geert-Jan en de haag atleet (die ook blij was) voor het haas -en sleurwerk, waardoor ik wederom een PR mocht noteren: 41.55. Wel gehoopt, toch niet verwacht. Het afgelopen jaar gaat het zowieso wel lekker. Het is inmiddels het vijfde PR op de 10Km  en het  zevende in totaal. En dat terwijl de jaren gaan tellen. Nu nog even de halve marathon tijd aanscherpen bij de CPC.

Veel tijd om na te praten was er niet want ik moest de pupillen coachen en aanmoedigen bij de afsluitende cross van de Haagsche crosscompetitie in Naaldwijk.