Veel mensen denken dat de loop zijn naam ontleent aan 7 heuvels die in het parcours zijn opgenomen. Anderen zeggen dat er maar 3 of 4 echte verhogingen zijn. De naam "zeven"is echter afkomstig van het Nijmeegse "sevenen", wat zoiets als sijpelen (uitslijpen) van ondergronds water tussen de heuvels en dalen betekend. Het aparte landschap is hier in het pleistoceen dermate gevormd dat de lopers er nu plezier (of ongemak) van hebben. Nu denk je misschien wat loopt die gozert nou uit zijn duim te zuigen of welke wetenschapper heeft dit nou weer bij elkaar verzonnen? nou vooruit, Jan Piket heet deze professor doctor in de bodem-loogie
In ieder geval zal ik zeker geen 7 heuvels tegen komen, want ik had mij in deze jubileumeditie aangemeld voor de 10 km avond editie, die de (zater)dag er voor gehouden zou worden.
Totaal 30.00 meer en minder fanatieke lopers doen mee aan de verschillende afstanden uitgespreid over het weekend.
Om 17.00 strijk ik in een nog rustig Nijmegen neer. De voorbereiding is meer van een toerist dan van een fanatieke atleet. Met mijn vriendin zit ik in een Belgisch cafe ("Allerlei") aan de parelhoen met Vlaamse frieten en mayo. Ook drink ik er een roseetje bij. Zelfs een likeurtje met koffie gaat er nog in. Zo;n opwarmertje is niet verkeerd, want het is waterkoud .
Mijn sportkleding heb ik al onder mijn gewone kleding aan. We lopen rustig naar het Keizer Karelplein. waar ik mijn jubileumshirt op haal en mijn kleding plus tas inlever. Daarna is het zoeken naar de Groesbeekseweg en het juiste startvak.
Terwijl ik mijn warming-up afrond op het plein met de diverse startvakken begint het steeds gezelliger te worden. Ik sta naast een swingend bandje terwijl de vijf kilometer lopers worden weggeschoten. Nabij is de helblauw verlichte finishboog te zien alsmede een groot scherm met de lopers die alweer snel de finish naderen.
Als gekooide roofdieren zie ik de hekken met daarachter de lopers. Ik hoor van een official dat ik eigenlijk helemaal moet omlopen om achteraan het drukst bezette vak plaats te nemen. Ik doe alsof ik gek ben (moet lukken) en spring over een hekje aan de zijkant. De hand van de official komt net niet meer bij mijn schouder.
Haile Gebreselassie |
A) lopers onder de 45 minuten (daar mag ik dus volgend jaar in).
B) medewerkers van Fortis Bank (bestaan die nog?)
C) onbekend (ABN/Amro,Vips, donateurs?)
Een vrouw voor me in het startvak (nummers met roze stip_ komt niet meer bij als we het bizarre interview van de speaker met Haile Gebreselassie door de geluidsinstallatie horen. De lachspieren worden behoorlijk aangesproken. Beiden moeten elkaar goed kunnen verstaan: Ze spreken namelijk dezelfde taal: zeer gebrekkig Engels. "Good afternoon" begint de spreekstalmeester om half acht s'avonds. "I run very fast" , antwoord Haile,. Het is het enige wat de man met microfoon - enigszins overbodig - kan vertalen. Gebreselassie vertelt er meteen achter aan dat hij morgen niet gaat lopen, vanwege een blessure. Zo'n bekende dure supporter zal ik dus nooit meer krijgen. Hij moet natuurlijk nog wel werken voor zijn geld door de prijzen na afloop uit te reiken.
Podium 5 km met Haile |
Podium 10 km met Felix Limo |
Inmiddels heb ik gezelschap gekregen van een soepel lopend meisje van begin 20 jaar. ("Je bent de 6e dame wordt er van de kant geroepen"). Na de drankpost gaat ze me voorbij en pakt 30 meter. Bij kilometer 7 ga ik haar hard voorbij. Het is dan alleen nog maar naar beneden. Het lijkt wel of we sprinten en ik denk dat ik dit tempo niet 3 kilometer kan volhouden. Toch is het lekker om even jezelf even een Spartaanse prikkel te geven om niet te vervallen in een standaard comfortabel tempo. Met nog twee kilometer te gaan dendert zij weer langs me ("waarom dragen die meiden altijd een roze shirt" denk ik op dat moment wat hulpeloos). Ik kan niet aanpikken, maar hoop op nieuwe krachten in de laatste kilometer. Ik loop naar een groepje lange mannen toe, die ongeveer mijn tempo lopen. De voorste helft van de groep zet aan voor de laatste kilometer en geeft zich niet zo maar gewonnen. Ik ben benieuwd wie in deze verlengde sprint (ik schat 15 km/u) als eerste moet afhaken.
Eindsprint (geel shirt) |
Het wordt een lange sprint, waarbij de "tegenstanders" meteen zijn overrompeld. Dat ik de laatste 50 meter nier meer voluit kan gaan deert niet, een gat van 8 seconden is geslagen: 43.40 is een tijd die sneller is dan mijn doelstelling van 44-45 minuten en mijn derde tijd ooit op deze koningsafstand.
Het voelt na afloop heerlijk als ik na geniet tijden het swingfeest "Dance marathon" waar oude taaie lopers in hardloopoutfit houterig dansen naast wat meer standaard feest publiek. Ik voel me nog fit en jong. Op zich ook logisch, de gemiddelde leeftijd in de zalen van het concertgebouw schat ik op 50 jaar. Maar misschien ogen sommige mensen een paar jaar ouder.
Een dag later: Jesper v.d Wielen beste Nederlander op 15 km |
Klik hier voor alle uitslagen
klik hier voor het bekijken van de filmpjes van mijn finish