zaterdag 12 oktober 2013

1 van de 4 Loop: Haagse 10

De week voorafgaand aan de tweede wedstrijd uit het Hardloopwinkel 1 van de 4 loop circuit was de herfst ingetreden. Slecht weer was voorspeld en de 2e wedstrijd, georganiseerd door Haag atletiek leek een natte bedoening te worden. Gelukkig bleef het droog en er waren bijna ideale loopomstandigheden met een temperatuur van 15 graden, weinig wind en een licht doorbrekend najaars zonnetje.
Ik had mijn fiets in mijn busje geladen en vanaf de Kwartellaan fietste ik het laatste stukje over de Laan van Poot richting de mooie atletiekbaan van HAAG Atletiek.
Aangekomen zag ik trainingsgenoten Eric en Joeri. Beiden antwoorden niet geheel fit te zijn op mijn vraag naar de gesteldheid. Zelf realiseerde ik later ook dat ik een pijnlijke bovenbeenspier had.

Voorgrond:  Kinvara, achter Trailschoen
Het was weer bijzonder druk, ook op de baan waar zeker 250 lopers de warming-up deden. Het groen-geel van Haag atletiek was niet verrassend het meest te zien. Zelf had ik mijn Sparta singlet thuisgelaten. Een neutraal geel Adidas shirtje met korte tight dekten wel de Sparta kleuren. Mijn oude Nike Darts (een schoen waar geen enkele zichzelf respecterende hardloper op loopt) had ik aangedaan. Een week er voor had ik dit relatief goedkope instapmodel bijna weggegooid. Ze ze bijna op en bovendien - na vier jaar trouwe dienst- licht uitgescheurd aan de zijkant. Ook zwaarder dan mijn snelle favoriete natural running shoes (Saucony Kinvara 2), gekocht via deskundig advies bij Zier Running (klik hier om het assortiment en aanbiedingen te bekijken). Vandaag koos ik bewust voor meer comfort en demping.

Samen met Eric ga  ik helemaal aan de buitenkant van de atletiekbaan starten. We kunnen zo nog redelijk vooraan staan. Ik regel mijn adem nog Opeens bewegen een aantal mensen en beginnen er atleten te lopen. Kennelijk is er op een fluitje geblazen.  Bijna iedereen is verrast door het "startschot".

Stomme stemmetjes in je hoofd 

1e ronde, Eric (half zichtbaar) hijgt in mijn nek
Vergeleken met de eerste (Clingendael) loop bij HRR, lijken er meer atleten mee te doen. Eric en ik kunnen redelijk uit het gedrang blijven en gaan rond de 50e loper het atletiekcomplex af de Vogelwijk in. Een paar hobbelige stoepjes en bomen ontwijkend gaat het rechtsaf door (en om) het Westduinpark in. Een klimmetje van 400 meter volgt en hakt er meteen zwaar in. Het tempo ligt nog steeds hoog en ik kan net achter Desiré Hendriks van AV Sparta blijven. Haar voorbij gaan betekent een te hoog tempo. Langzaam moet ik haar laten gaan. Eric blijft mij keurig volgen in zijn rode shirtje. Het schelpenpad na het klimmetje valt me zwaar. Elk moment verwacht ik dat hij me voorbij gaat en makkelijk achter laat. Inmiddels wordt ik al door wat ervaren diesels ingehaald. Ik probeer het niet te zien. Ontkennen dat je langzamer gaat is ook een strategie. Inmiddels zijn de eerste 2 kilometers in 9.07 gegaan, inderdaad een (te) pittig tempo (voor mij). Eric haalt me nog steeds niet in, maar loopt wel soepel. Hij jaagt me eigenlijk op. "Die knakker gaat me toch niet de vernieling in lopen" denk ik. "Dat is dan je eigen schuld" zegt een ander stemmetje in mijn hoofd. Ik besluit de stemmetjes een spreekverbod op te leggen.

De Laan van Poot is een lang eind en richting atletiekbaan krijg ik het zwaar. Een jonge dame met lichte tred passeert mij soepel.  200 meter voor me zie ik Desiré lopen, maar ik zal nooit echt dichterbij komen. Niet erg,want zij heeft meestal geen verval. Daarna twee groepjes van drie lopers die me voorbij komen. Ik probeer aan te klampen, maar binnen tien seconden laat ik ze gaan. Ontspannen dan maar. Ik maak mezelf wijs dat het 5 km lopers zijn, die de finish ruiken. Op de baan krijg ik nieuwe energie. Ik zie geen rood shirt in mijn omgeving. Eric heeft een inzinking of moest opgeven. Dat laatste lijkt mij reëel, aangezien hij al een paar weken last had van een kuitspier. Wie heeft wie nou de vernieling in gelopen?
Het zeurende gevoel aan mijn bovenbeen heb ik inmiddels ook uitgeschakeld. Terwijl er nog een paar snelle lopers mij passeren kan ik op het tweede klimmetje langzaam mijn ritme weer vinden.

De race in de race

2e ronde: De achtervolging wordt ingezet
Een atleet met witte lange sokken en een knalgeel shirt van de Omloop van Terheijde probeert mij te passeren. "Nu de strijd aan gaan" spoor ik mezelf aan. Pas halverwege de klim komt hij er langs en bovenaan heeft hij 1 a 2 meter.Dan weer het lange rechte schelpenpad. Hij pakt vijf meter. Het wordt 10-15. Dan gaat het licht naar beneden en ik verleng mijn pas. Mijn ademhaling is nu stukken rustiger geworden en ik loop het gat dicht. Achter mij een grote leegte. Op 8 kilometer passeer ik mijn loopsteun/tegenstander door een scherpe binnenbocht te nemen. Hij neemt meteen weer over, maar het kost hem kracht.
Samen lopen we midden op de Laan van Poot. We versnellen en komen wat dichter bij de lopers die behoorlijk voor ons . Bij mijn busje aangekomen deel ik een speldeprik uit en pak 10 meter. Het kost hem kracht, maar op 1 km voor de finish is mijn loopmakker weer naast mij. We zijn nu weer een tandje harder gegaan. "Ik moet hem verslaan" komt opeens een opstandig stemmetje weer opzetten.

Mijn tred is nu soepel en ik vertrouw op mijn eindsprint. Bij de parkeerplaats versnel ik al en het knalgele shirt moet afhaken. Ik ram er op de baan nog een flitsende laatste 200 meter uit.

kopgroep met vooraan Arjen
Over de tijd heb ik me totaal niet druk gemaakt. Vorige keer had ik een PR (in 42.22), dat zal nu wel niet lukken. Ik zie echter in de laatste meters 42.08 staan en met een duik ga ik over de finish om in 42.11 te eindigen. Ik ben superblij met de tijd, de goede indeling van de loop en met het lekkere gevoel. Mijn kop is leeg als ik ook Marlon, Rob, Ferry en Niek zie finishen. Zij zijn ook keurig onder de 45 minuten gebleven. Na afloop eet ik een frietje en drink een biertje met wat
Spartanen.
Joeri gaat lekker

Sparta naar voren!

Joeri is maar net boven zijn PR gebleven en haalt de 7e plaats en is vierde in zijn klasse. Met 35.58 blijft hij maar een dikke minuut achter de winnaar, Maikel van Gemert van Haag Atletiek (34.48). Ook andere Spartanen deden voorin mee om de podiumplaatsen. Arjen van Hoeve (in rode Zier Running outfit)wordt 2e in 34.53 (en 1e bij de Mannen senioren). Maarten Klein eindigt 4e en tweede bij de Mannen 35+ met een tijd van 35.14.  Eddy Roodakkers, vorige loop winnaar, moet nu genoegen nemen met een 6e plaats. Bij de dames 45+ is Desiré Hendriks de snelste in 41.35 en eindigt daarmee voor Nicole Oostvogel (ook AV Sparta 41.53) als tweede dame. De allersnelste dame is van HRR: Henrike Oosterhof.

Lees hier alle uitslagen
Kijk hier voor meer foto's van Jeroen Tibbe

maandag 7 oktober 2013

Clubkampioenschappen Sparta 2013: spannende strijd

Het Zuiderpark was 5 oktober het toneel voor de clubkampioenschappen. Om 11 uur waren er pupillen te zien flitsende outfits met dito spikes druk bezig met hun voorbereidingen.Er zitten natuurlijk een aantal grote talenten tussen. Dat bleek wel bij de Nationale Kampioenschappen meerkamp en NK estafette waar door Sparta behoorlijk wat titels en gouden medailles werden binnengesleept.

Het contrast met kinderen die voor het eerst met hun trainingsmaatjes een wedstrijd bezoeken  is dan alleen maar mooi: Pupillen getooid met sneakers, een wollen joggingbroek, casual shirt (het Sparta shirt- verkrijgbaar in de kantine -  wordt ongetwijfeld nog aangeschaft).
Terwijl de nieuwelingen nog met hun startblok worstelen en worden bijgestaan door hun ouders of trainer, heeft de starter ook zijn eigen worstelingen. Het pistool gaat niet af, dwz het maakt geen geluid.
Het heeft zo zijn charme, al is het ook wel hinderlijk voor de pupillen die meerdere malen  "op hun plaatsen" moeten. Misschien toch een elektronische startprocedure overwegen? Overigens is de organisatie weer prima geregeld met ervaren vrijwilligers en juryleden en de inzet van enkele ouders en junioren.

Na  een somsverbeten strijd in het klassement op de drie onderdelen (sprint, bal of kogel en verspringen) kwamen de kampioenen boven drijven. Ook op de 1.000 meter gingen de jongens en meisjes tot op de bodem .
Meisjes Pupillen B
Lianne van Oosterwijk won zowel bij de pupillen B de 1.000 meter als de meerkamp. Bij de meisje pupillen A, 2e jaars was Alysee Lester weer een klasse apart. Zoals gebruikelijk won zij weer met overmacht op zowel meerkamp als 1.000 meter.

Justin van Doorne, nog niet lang lid bij Sparta, won de 1.000 m met een fraaie voorsprong. Zonder te verslappen eindigde hij met 3.46 als eerste. Op de meerkamp pakte hij een derde plaats.

Bij de pupillen A tweedejaars was er weer de gebruikelijke strijd tussen Quinten Chambliss  en Lars Schols . Eerstgenoemde won de meerkamp (Beide jongens kwamen over de 8 meter met kogelstoten), de tweede won de 1.000 meter. Gaby Emmanuel won bij de eerstejaars zowel de meerkamp (onder andere met een mooie sprong van 4.77 m!) als de 1.000 meter (3.32.2)

1000 meter, JPA 1e jaars
Bestuursleden Hans Polderman en Alice Smits reikten de prijzen uit. Veel blije gezichten namen plaats op het podium, waarbij de onderlinge sportiviteit opviel.

Wat ook opvalt is dat er ondanks de redelijke drukte, er nog steeds hordes (toepasselijk woord) pupillen niet aan wedstrijden meedoen. Vooral een laagdrempelig clubkampioenschap is een mooie opstap en gelegenheid om aan het "echte werk" te ruiken. Als je jezelf kan meten en in vertrouwde omgeving prestatief bezig kan zijn is dit een ideale combinatie met de trainingen.

Bij deze een oproep aan ouders, bestuur en trainers om te kijken hoe er nog meer pupillen naar deze mooie clubkampioenschappen kunnen komen.
Kijk hier voor meer foto's
Kijk hier voor de uitslagen

1 vd 4 circuit: HRR Clingendaelloop

Op de grens van Wassenaar en Den Haag, nabij de fameuze renbaan Duindigt ligt het landgoed Clingendael. De naam deed wil een bel rinkelen, maar ik was er tot voor kort nog nooit geweest.
3 weken voor de start van de Hardloopwinkel wegcircuit (een klassement over 4 lopen van elk 10 km) ging ik het parcours verkennen. Een leuk rondje in /rondom een oud stukje historisch groen. Na 2 km viel met de duisternis ook een ongelooflijke wolkbreuk op mij neer. Ik was inmiddels alweer vlakbij de auto, maar besloot toch nog het rondje van 3 km. af te maken. Schuilend tussen de bomen genoot ik van de mooie natuur. Tussen de oude bomen door was er geen houden aan en met donder en bliksem op de hielen sprintte ik het laatste stuk weer naar de beschutte auto.

Op zondag 30 september is het weer heel anders. Een heerlijk zonnetje komt door en de loopomstandigheden zijn ideaal. De aanwezige wind voel je nauwelijks door de beschutting van de bomen. Veel lokale hardlooptopper en ervaren kilometervreters zijn weer op de eerste loop van deze klassieker afgekomen. Vooral de lopers van de organiserende vier verenigingen Hague Road Runners (HRR) AV Sparta, Haag atletiek en AV 40 zijn al aanwezig als ik aan kom. Veel tijd voor een warming up heb ik niet. Ondertussen haal ik mijn startnummer, groet trainingsmaatjes en bekenden en loop richting start.

Het parcours bestaat uit een lusje van 1 km rondom het clubhuis van HRR en daarna 3 ronden van 3 km door Clingendael.
Op het smalle weggetje tussen de golfcourses wordt gestart. Wanhopig zoeken twee golfers een weg tussen nerveuze en trappelende atleten bij de start, die vanwege drukte 5 minuten wordt uitgesteld.

Gezellige spanning

De gezelligheid slaat langzaamaan om in enige gespannenheid. Ik besluit om mijn 2 minuten ademhalingsoefeningen die ik vanwege  mijn SportRusten programma heb uit te voeren. Ontspannen start ik, als het startschot klinkt, zonder al te veel energie te hebben verbruikt. De Spartanen, oudgediende Rob en nieuw lid Teresa lopen vlak voor me. Bij de derde bocht haal ik Rob binnendoor in, Teresa haal ik ook wel in denk ik. Bij de Molenloop had ik haar bij 3 km te pakken en kon de snelle dame op 2 minuten zetten.

Terwijl ik lopers aan het inhalen ben, kijk ik op mijn sporthorloge en zie dat ik met een tempo van 15 km/u aan de hoge kant zit. Toch kan ik niet makkelijk terugschakelen en blijf ik lopers inhalen.
 In het eerste rondje kom ik nog tot bij de doorgaans beste vrouw van Sparta, Désiré Hendriks. Zij loopt standaard ruim onder de 45 minuten. Oei, het gaat dus veel te hard. Met moeite kan ik haar volgen. Teresa loopt inmiddels steeds verder weg en ligt al 300 meter voor. Het eerste tempo gaat langzaam naar beneden en ik wordt alweer ingehaald.Van Teresa-makkelijk zichtbaar in een zuurstokroze outfit - geen spoor. Gaat zij zo hard of is ze misschien uitgestapt. Zelf moet ik terugschakelen. Desiree laat ik gaan en voor mijn gevoel kruip ik door de bocht na het eerste rondje. De zon wordt ook feller, er zijn geen drankposten en ik heb het gevoel dat ik moet wandelen. Al na 4 kilometer. Negatieve geachten schieten door mijn hoofd. Ach, het mag vandaag niet lukken. Gisteren op het 45 jarig huwelijksfeestje (ouders) net een wijntje te veel. Laat iedereen me maar in halen. Ik accepteer morgen alle grappen op de training wel. Schuin achterom kijkend denk ik al gele Sparta shirts te zien. Maar het zijn een aantal Haag atleten. Ook een in oranje shirt gehulde triathleet voegt zich bij me.  Halverwege en dan al kapot zitten. Hoe haal ik in hemelsnaam de 10 km zonder te wandelen?

Ik probeer weer te op techniek te lopen, en rustiger te ademen. De triahtleet ligt 15 meter voor me. De afstand blijft hetzelfde en ik dwing me om in zijn slipstream te komen. Ik heb het lastig, maar langzaam kom ik weer terug in een ritme. Bij de doorkomst (hoorde ik dat nou goed?) werd er 21.02 minuten doorgeven. Snel reken ik uit dat ik dus bijna 24 minuten over de volgende 5 kilometer doen  voor mijn mijn doel om onder de 45 minuten te blijven of een record in 44.30. Het tempo van 13 kilometer per uur moet ik dan blijven volhouden.

ik krijg nieuwe hoop en samen met mijn "haas" duik ik het laatste rondje in. met nog 2 kilometer te gaan kan ik zelfs even naast hem lopen. Inmiddels zie ik wel een Spartaan naderbij komen. De lopers die ons nu passeren kunnen we bijhouden. Met ruim een kilometer te gaan in het bochtige stuk wil ik nog versnellen, om de andere volgers geen moed te geven. Ik ben bang mezelf nu op te blazen en dat gebeurd ook deels. Met plm. 600 meter te gaan. komen twee van de drie metgezellen over me heen. De triahtleet als eerste. Ik hoop stiekem nog op mijn eindsprint als hij de laatste bocht indraait. Ik gok dat het nog een klein stuk is. 150 meter. Ik kan er nog hard naar toe gaan en 50 meter van te voren heb ik hem te pakken. Mijn strijdmakker blijft hetzelfde tempo lopen zodat ik hem nog makkelijk op een paar seconden kan zetten.
Over de streep kijk ik op mijn klokje en denk aan een fout. 42.22 minuten! Ongelooflijk, Ruim 2 minuten van mijn PR af. Dat mijn GPRS 9,8 km aangeeft doet niets af aan de blijdschap die me van me meester maakt.

Over de finish hoor ik meer blijde berichten. Veel snelle tijden of PR's. Teresa staat alweer luidkeels en lachend te praten met Jan en alleman. Ze heeft (in 41.30)  maar liefst vier minuten van haar PR afgehakt en is ook nog eens eerste vrouw geworden. Ze is Desiree (2e vrouw) nipt voorgebleven.

De loop wordt gewonnen door Eddy Roodakkers  (34.59) het blijkt mijn schoenenverkoper bij Zier Running te zijn, waar ik twee dagen eerder nog mee heb gesproken.
De Spartanen doen het ook goed. De snelste van hen is Arjen van Hoeve op een derde plaats (35.10) Joeri Borgstein loopt ook een PR met 35.42 (6e totaal) en blijft trainingsmaatje Marnix Baelde 1 plaats voor.

Op de 5 kilometer overheersen de Spartanen ook. Andre Dubbeld wordt op 1 seconden tweede in 19.32
Bij de eerste tien zitten maar liefst acht Spartanen, waaronder de eerste vrouw, Ellen Melse.
Zelf vind ik me terug op een 56e plaats, ruim in de eerste helft van het deelnemersveld. In mijn categorie mannen 35-45 behaal ik een 13e plaats. Kijken of het de volgende keer (Haag atletiek met de Haagse 10) weer zo goed gaat.

Klik hier voor alle uitslagen
klik hier voor foto's