zondag 14 december 2014

Foto's van Chris Zaal van de Meeuwen Makrelen Loop / Meeuwen Makrelen Loop / 2014 / Uitslagen en foto's / Wedstrijden / AV Sparta - Atletiekvereniging Sparta, Den Haag, Voorburg

Foto's van Chris Zaal van de Meeuwen Makrelen Loop / Meeuwen Makrelen Loop / 2014 / Uitslagen en foto's / Wedstrijden / AV Sparta - Atletiekvereniging Sparta, Den Haag, Voorburg

vrijdag 18 april 2014

TCO gemengd 5 - Berg&Dal 15

Bij onze eerste thuiswedstrijd kwam het Haagse Berg &Dal op bezoek. Het 15e team maar liefst. Later zou ik van een van de dames horen dat deze tennis club behoorlijk groeit in tegenstelling tot het algehele beeld bij tennis verenigingen.

Koekje van eigen deeg en haard is goud waard


Karin had maar liefst 3 soorten koeken meegenomen, waar we de hele dag goed gebruik van konden maken. Arnold en Monique mochten het sp(r)its afbijten in de single. De tegenstander van Arnold werd omschreven als bambi on Ice, terwijl Monique het moest opnemen tegen een type tandeloze pitbull. Het gebit van deze fanatieke tante was trouwens prima in orde,  -de roze koeken gingen er soepel in - maar ze kon Monique niet echt pijn doen wat betreft tennis. In no time stond het 6-1, 1-0 . Op de baan ernaast leek Arnold - ik zei de gek- een  wedstrijdje met Monique te doen, Wie is het eerst klaar met zijn parij. De stand was nagenoeg hetzelfde: 6-2, 2-0 voorsprong
Wie is het eerst klaar. Rob à.k.a. Bambi , omdat hij wel snel was maar met zijn dunne beentjes en niet goede profiel ongecontroleerd over het kunstgras gleed, bood in het begin nog goede tegenstand. Op de service van mijn persoontje kon hij weinig tot niks uitrichten. Bij 3-2 kwam Arnold steeds meer in zijn spel, en waren de fouten op 1 hand te tellen. Goed voor het vertrouwen, na het verlies van vorige week (tegen een 6,5 overigens) in de single.


Terwijl Rob (die net als ik veel hardloopt) langzaam het hoofd laat hangen, discussieert de tegenstander van Monique op felle toon over de stand. Monique blijft rustig maar fel in de slagen en laat haar opponent heen en wee lopen. Uiteindelijk is Arnold eerder klaar maar heeft Monique minder games tegen: 6-2 , 6-0 versus 6-1, 6-0.

Vrij snel gaat de herendubbel de baan op. De partner die met Rob speelt is duidelijk sterker, heeft een harde service en speelt met druk. Het begin gaat gelijk op. De thuisploeg behoudt de service en dan wordt Rob gebroken. Dan lijken de tegenstanders even in een dalletje te zitten en komen 5-2 achter. Ze zien er echter niet als een berg tegen op, getuige de winst in de volgende twee games. Op love kan Arnold de set uit serveren. In de tweede set een vergelijkbaar beeld. TCO pakt de laatste drie games en met 6-3 is het ook set en match. De dames dubbel heb ik niet veel van meegekregen, maar gaat ook relatief simpel naar Overdam. Ook hier was een concentratiedipje bij ons team niet funest. Een paar games werden ingeleverd maar gelukkig niet de set. Wederom een 2-0 overwinning voor Monique en Karin. terwijl Etienne het al koud had gekregen mocht hij met Karin nog proberen de toeschouwers warm te krijgen voor de laatste mix.

En het werd een mooie partij, met soms wonderbaarlijke reacties van Karin die vaak een grappig punt opleverde. Helaas ging in beide sets de Berg &Dal heer een tandje beter spelen en werd een voorsprong in games verspeeld. Uiteindelijk waren de tegenstanders blij dat ze toch een puntje voor de eer hadden. TCO pakte een duidelijke 4-1 overwinning.

Later in de week kwam er ook nog goed nieuws uit Delft. Rijshaeghe (die ons vorige week met 3-2 de baas was) verloor nu zelf met 3-2 van middenmotor Delftse Hout, waardoor we weer meedoen bovenin en alles nog in eigen hand hebben.
A.s. zaterdag is captain Lalique er weer bij en mogen we tegen hekkensluiter Delftse Studenten Tennisvereniging Obvius weer punten gaan verzamelen. Logisch!

Actuele stand:
Plaats Ploeg Gespeeld Gewonnen Verloren Punten tegen
1 Nootdorpse Tennisclub 5 2 2 0 8 2
2 Delftse Tennisbond 5 2 1 1 6 4
TCO Leidschendam 5 2 1 1 6 4
4 T.V. Rijshaeghe 9 2 1 1 5 5
HLTC De Metselaars 5 2 1 1 5 5
6 Haagse Tennisvereniging Berg &Dal 15 2 1 1 4 6
7 T.V. De Delftse Hout 7 2 1 1 4 6
8 D.S.T.V. Obvius 3 2 0 1 1 9

woensdag 16 april 2014

Hardloop Verslagen verplaatst

Voor hardloop verslagen vanaf 2014  kijk op mijn hardloopblog Leuke Loopjes (ook voor hardlooptips en de top 50 Leuke Loopjes van Nederland
Hieronder volgen de tennisverslagen

Leidse Singelloop 2014

Twee dagen voordat de Leidse singelloop werd gehouden, kreeg ik een startnummer in de schoot geworpen voor deze (voor mij nog onbekende) loop. Ik had ervan kunnen weten want bijna heel mijn leven wordt deze traditie in de binnenstad van Leiden georganiseerd. Deze keer zou voor de 39ste maal -een record aantal deelnemers van vijfduizend lopers – de zeven kilometer over de singels lopen. Overigens is de loop niet voor vrijgezelle mensen maar genoemd naar de vele wegen langs de grachten.
Zelf was ik met een loopgroepje van AV Sparta per trein (“de Sprinter”) naar Leiden getogen. De heren lieten verstek gaan zodat ik me aanvankelijk in het gezelschap van vijf dames bevond. Vanaf het Centraal Station was het ruim 5 minuten wandelen naar de start. Aanvankelijk leek het niet super druk, maar uit de zijstraten en op de Langegracht kwamen hele hordes van fanatieke scholieren, modieus geklede vrije tijds lopers en lopers voor het goede doel te voor schijn.

Opgewarmde haringen in blik

Hoewel de opzet niet is om zo snel mogelijk te lopen, en de sfeer gemoedelijk was, waren er ook weer heel snelle lopers op af gekomen. Zo was bondscoach  lees hier verder

Met ronkende benen naar de Zandvoort circuit run 2014

Na de vele 10 kilometers van de afgelopen tijd, ga ik nu naar Zandvoort aan Zee. Geen stranddag, maar naar het motorcircuit. Om jawel, te racen. Te voet dan, een vergelijkbare afstand van 12 kilometer. Voor een wedstrijd op een race circuit verwacht je ronkende motoren en een snelle bolide richting Zandvoort. Niets is minder waar. Mijn op leeftijd zijnde dieselbusje is niet vooruit te branden, ik doe het zelf ook rustig aan en de toegangswegen werken ook niet mee.  Een ding gaat wel vooruit, de klok. Het is zomertijd. Het belooft ook een zomers dagje te worden met voorspelde temperaturen van 23 graden en een heet zonnetje.

Opwarmen tijdens toeristische route

fietsroutes_bollenstreek_ANWB_vrije-tijdAls ik nog even met oud-collega Bas bel, die zich helaas niet fit genoeg voelt om te gaan, race ik wel naar mijn auto. Mijn gsm die als navigatie moet werken heeft een deukje opgelopen, dus ik zal de route misschien uit mijn hoofd moeten doen. De afgelopen twee jaar ben ik op de binnendoor wegen altijd wel ergens fout gereden.
Nu gaat het weer fout (jawel bij Voorhout!). Ik bereik wel de juiste afslag, maar de N444 is afgesloten. Via de bollenstreek-B route kom ik langs , Oegstgeest, Sassenheim, Noordwijkerhout, de Haarlemmer trekvaart en bereik eindelijk het bekende Vogelensang. Veel mensen op de weg, fietsers, dagjesmensen en bollenkijkers. bollenstreek-bloemenHet landschap laat weer mooie kleuren zien. Met een gangetje van  nog geen 30 km/u rij ik achter mensen die het omgekeerde Zandvoort Circuit principe aanhangen: zo langzaam mogelijk voortbewegen.
Ik laat me niet opjagen, in principe heb ik alle tijd en qua gevoelstemperatuur is het 30 graden warmer dan vorig jaar. Dit jaar bezit ik een startnummer voor het wedstrijd vak, helemaal vooraan. IMG_2785Een laag nummer en ook een dubbel nummer: voor en achter op het shirt . De dag ervoor me tureluurs gezocht naar 8 speldjes, maar alles is weer gereed.
Ik denk slim te zijn door de standaard parkeerplekken te mijden, (vanwege drukte en hoge kosten). Ik wil mijn "bolide" dicht bij het gezellige centrum van zandvoort parkeren, zodat ik na afloop een extra pitstop kan maken en van daaruit kan vertrekken. Helaas kost het me 8 euro en ruim 3 km lopen naar "The Beach factory" waar ik me kan omkleden. In dit geval mijn wedstrijdshirt aantrekken en lange tight uittrekken.

Start your engines!

Op dat moment ben ik al te laat voor de start van het gele vak, maar ik kan natuurlijk later van start. Lees hier verder

maandag 14 april 2014

Terug naar de start: Back to Dijc and Bertus

Back to the future

dijc-bertus2014Nadat ik in 1998 de marathon had volbracht in - voor mij in een nu supersnelle 3.17 uur - en zeker 6 dagen nodig had om te herstellen (lees: normaal te lopen) heb ik jarenlang niet meer aan prestatielopen gedaan. Af en toe een rondje Kralingse Plas (4,7 km), voetballen in competitieverband en wat fietsen hielden me fit. Ook het gemis van een rijbewijs droeg daar aan bij. Pas in 2007 ben ik weer eens gaan lopen met een bedrijfsteam. Vrijwel ongetraind deed ik de halve bij de CPC en later dat jaar de Dam tot Dam loop. Na "Egmond" wilde ik vaker gaan lopen en besloot in 2009 dat ik misschien maandelijks bij de Bertus loop mijn trainingsrondje zou kunnen doen. Het bleef, nu precies 5 jaar geleden,  bij een eenmalig optreden op de 5 km (20.41). 
Vandaag stond ik  verrassend genoeg weer aan de start bij deze trimloop in Delft. Ik had s'middags een tennistoernooi, de middag ervoor nog een half pittig getraind en de avond ervoor een gezellig drinken en eten met weinig slaap. Toen de regen (en naar ik later vernam hagel) om 8 uur uit de lucht stortte waren er genoeg redenen om rustig ontbijtend thuis te blijven. Dat deed ik dus niet. 

Wat is Dijc? Wie is Bertus?

Aangezien ik de gemiste kans van een week eerder (bij de Zuiderpark loop van AV Sparta) nog in mijn hoofd zat, wilde ik de beentjes nog eens testen en kijken of ik nog een snelle 10 kilometer-tijd op de klokken kon brengen.
De Dijc Bertus loop lijkt bijna als twee druppels water op de Dobbeloop, ook georganiseerd door een provinciale ijsclub. Beide lopen hebben laagdrempeligheid en gemoedelijkheid tot kunst verheven. hardlopers die elkaar al meer dan 10 jaar op regelmatige basis tegenkomen, sportieve huisvrouwen en mensen die hun trainingsrondje op een minder eenzame manier willen doorbrengen. Aan het einde van de A4 net buiten Delft (Kerkpolder) ligt het parcours, waar de organisatie haar maandelijkse loop organiseert.

dijc2Goed loopweer

De enige bekende die ik tegenkwam was mede blogger en fanatieke hardloper Fred v.d. Gon, alias De Cultuurbarbaar
Lees verder op mijn hardloop blog Leuke Loopjes

City Pier City, drukte, warmte en (te veel) water

Plaatselijke koorts leidt tot overbevolking
cpc-start-handenDe afgelopen week is de gekte toegenomen. Het lijkt of iedereen -zelfs mensen waarvan ik het vermoeden had dat ze niet gemaakt zijn om hard te lopen - "het doet": De CPC gaan lopen en vervolgens nergens anders meer over praten of tweeten of Facebooken. Zelf word ik ook uiteindelijk  bevangen door de CPC-koorts van de Sittie-Pieâh-Sittie Laup zoals we in Den Haag zeggen. Maar liefst 40.000 mensen zullen vandaag meelopen. Alle onderdelen zijn al een tijd van tevoren uitverkocht. "Het is alsof de hele gemeente Meppel vandaag hier komt hardlopen" hoor ik iemand zeggen. De loop staat dan ook hoog in de top 50 van Leuke Loopjes.

De Jacht naar een PR

Hardlopers klagen nogal eens over pijntjes. Ik ben daar geen uitzondering op. Na toch wel serieus trainen had ik op het een na laatste rondje en de afsluitende sprintjes iets te veel mijn best gedaan. Resultaat, een zeurende "pijn" in rechter achillespees en linker hamstring. Met her en der mensen die hun startnummer aanbieden vanwege blessure, slaat de vrees om als toeschouwer de CPC te lopen toe. Gelukkig lijken op de ochtend van de "grote dag", de spieren het te doen. Wel wordt ik wakker met een stijf gevoel. In mijn nek. Op zich niet erg, want ik ben niet van plan om achterom te kijken tijdens de race. Wel heb ik een record in gedachte. In Egmond had ik dit jaar voor mijn doen een waanzinnige 1.36.04 op de klokken gebracht, dus onder de 1.35 was nu het streven.
kenianen_cpc2014Er zijn  meer lopers die voor een snelle loop gaan, want de CPC is tevens het podium voor het NK halve marathon (ook voor de masters vanaf 35 jaar).

De aanloop

Er is een weer omslag voorspeld en die komt uit. Vorig jaar was er ook een omslag van het weer, maar toen andersom. Na een heerlijke week, lag de temperatuur op de loopdag toen rond het vriespunt. Nu zal het -een dit jaar nog niet gevoelde 18-19 graden worden - met een prikkend zonnetje. Om 10.15 ben ik bij het pannenkoekenhuisje aan het Malieveld, waar al veel mensen op mij wachten. cpc2014 kids
Als coach van de pupillen bij AV Sparta begeleid ik met andere trainers de jeugdige atleten  (7-11 jaar) op de 2,5 km. Het zijn er maar liefst 30 en allemaal hebben ze een geel clubshirt aan, dezelfde kleur als de CPC -crew. Na de gezamenlijke warming-up en foto lopen we naar de start. Ernst & Bobby hebben met de 1 km kinderloop dan plaats gemaakt voor harde swingende muziek. De jongste kinderen lopen met de oren dicht, maar swingen lekker mee. aV_Coach-cpc2014 Ik loop het eerste stuk mee en ook het laatste gedeelte moedig ik aan. Alle kinderen komen soepel en blij en in 1 stuk over de finish. Veel toeschouwers en ouders spreken mij aan vanwege mijn trainersjas .
Ook kom ik  lopers tegen die voor het eerst de CPC gaan lopen en bij Sparta hun  voorbereidingen hebben afgewerkt. Sommigen zijn nerveus, anderen fanatiek, weer anderen willen gewoon de finish halen. Bij de bocht voor de finish heb ik nog ruimte voor een mooi plekje als toeschouwer.
cpc-joeri2014
Joeri, vooraan bij de 10 km.
Vooral de eerste twee lopers maken indruk door ver voor de rest van het veld te eindigen. Joeri, een  snelle loper uit mijn trainingsgroep (die knap 15e wordt) verteld dat hij toch wel last had van de warmte. Op de Javalaan (de bekende "roggelroute") blijft de warmte behoorlijk hangen en schijnt de zon op je bezwete gezicht.

Rode ballon

NIMG_2716a het begroeten van andere leden van mijn atletiekclub (eerst afdeling Den Haag en even later mijn Voorburgse  trainingsmaatjes) komen mijn vriendin en mijn uit Portugal overgekomen ouders binnen druppelen. Zelfs mijn broer uit Vught doet mee. Wat zal het rustig zijn in de rest van Nederland. Ik probeer een kop koffie (doping) probeer te scoren raak ik opeens iedereen kwijt.  Van een goede warming-up is niet echt sprake, (zelfs op de Koekamplaan struikel je over de springende en strekkende atleten). Mijn lange broek en bril duw ik in de handen van iemand van AV Sparta en ik ga op zoek naar mijn startvak.
IMG_2719Van de organisatie heb ik een upgrade gehad. Na mijn inschrijving heb ik onder de 1.40 gelopen dus ik krijg een B sticker van het wedstrijd secretariaat. Mijn broer zal ergens in de buurt moeten staan. Hij doet mee bij een bedrijfsteam van PostNL.  Opeens hoor ik een bekende stem achter me. Het is trainingsmaatje Teresa, een Cubaanse goedlachse sportverslaafde en net als ik en de CPC inmiddels de 40 gepasseerd.  Met luide stem vertelt ze vrolijk dat ze rustig aan gaat doen, maar ik weet wel beter. Vaak gaat ze er als een komeet van door en als je geluk hebt zie je haar nog voor de finish terug. Ik wijs haar op de ballonnen van de "pacemakers", een mooie uitvinding. Er lopen goed getrainde hardlopers mee die met een ballon aan een touwtje via een gelijkmatige tempo je naar een "ronde" eindtijd brengen. We staan redelijk achterin het startvak. Voor me staat een rode ballon van 1.35, achter me een blauwe van 1.40.
Teresa en ik gaan snel op weg en halen al veel lopers in aan de linkerkant van de weg. CPC-2014-teresa-arnoldMet een mooi en strak gemiddelde van 13,6 km per uur houden we mooi zicht op de rode ballon die ongeveer 200 meter voor ons uit loopt. De wind is licht tegen, dus het tweede deel zou makkelijker moeten zijn.  We passeren good-old (but still young) Rob en bij kilometer vier komen we ook een andere trainingsgenoot, Erwin, tegen.
arnold_cpc2014_5
Met zijn drieën lopen we over het midden van de weg.  Er is inmiddels wat meer ruimte, de weg is niet meer volledig bezaait met lopers. Met behulp van mijn Garmin Forerunner en de rode ballon geef ik het tempo aan. Langs de kant krijgen we veel aanmoedigingen. Niet alleen van de partner en familie van mijn trainingsgenoten, maar ook van mensen die supporter zijn van de zwart-gele brigade . Ligt het aan de jubileum-editie of het mooie weer dat er meer wordt aangemoedigd en er meer toeschouwers zijn dan vorige jaren?

Gele ballon

Ondanks dat het tempo constant blijft, heb ik het zwaar. Het kost me steeds meer moeite. ik blijf goed drinken en met de meegeleverde spons kan ik ook mijn bezwete hoofd van vocht voorzien. "Waar is de rode ballon..? ja daar. Achter een nog steeds grote meute, zie ik mijn doel en ik volg de rode "wortel" als een haas  Ik loop niet soepel meer en dat heeft deels te maken met druk op mijn blaas.
Plassen
Last van de gele ballon, verdorie ik moet plassen. Ik besluit door te gaan en hoop dat ik het vocht vanzelf uitzweet. Bij  kilometer 8 gaat het tempo iets naar beneden, even laat ik Erwin wat kopwerk doen. Teresa zit er ook nog steeds bij. Ik hoor haar niet meer praten, dus zij zal het ook zwaar hebben. Na een doorkomst van 45 minuten op de (bruto) klok (dit zal na afloop netto exact 44,00 zijn) neem ik een moeilijke beslissing. Ik kies een plek in de berm en vertel Teresa dat ik een sanitaire stop ga maken. Net voor mij schiet ook een dame in een blauw shirt (wat dieper) de bosjes in.
Na een kleine halve minuut zijn we beiden weer op pad. Het tempo en mijn metgezellen zijn weg, het ritme gebroken en ook een PR is verloren. Denk ik. "Wandelen of sjokken ?"gaat er nog even door mijn hoofd. Maar om door iedereen als een toerist te worden ingehaald of uit te stappen...dat nooit! Teresa zie ik een dikke 200 meter verder lopen.
Mattijs v. D snel langs het Kurhaus
Mattijs v. D snel langs het Kurhaus
Met haar donkere haren en felgele shirt is ze makkelijk te herkennen. Langzaam komt het ritme terug en het gaat nu eigenlijk veel ontspanner..pff dat luchtte op. Tot 13 kilometer hou ik Teresa in het vizier, maar ik merk dat ik het tempo niet meer kan handhaven.
De warmte neemt toe, en de zon geselt mijn gezicht. De benen zijn niet meer soepel. De rode ballon ben ik ook kwijt. De gele gelukkig ook.

De druk van de sociale media

Er zijn al behoorlijk wat lopers die hun tempo naar beneden moeten aanpassen, wandelen en zelfs een paar die stoppen of omkeren. Mijn gedachten gaan uit naar de CPC van 2011, toen ik ongetraind dacht om 12 km per uur te kunnen lopen.  Op het 13 km punt bij de van Boetzelaerlaan kwam ik de man met de hamer tegen. Twijfel, vertwijfeling.
CPC2014 010Andere gedachten komen op.  Via Facebook en Twitter had ik mijn deelname luid en duidelijk aangekondigd. Ook had ik van de daken geroepen dat ik een PR van 1.35 wilde lopen. Ik ben bang dat ik instort en de 1.40 ballon (loper) me elk moment kan inhalen.
" Think happy thoughts!" beveel ik mezelf. Ik schakel in mijn hoofd over naar de Meijendel trainingsloop van een week eerder, waar ik in een flow zat. Het blijkt tijdelijk te werken, de rust in hoofd en lichaam keert terug. Ik kan aanhaken bij een soepel lopende leeftijdsgenoot en het tempo gaat weer naar 13 km/u. Bij het 15 kilometer punt voel ik dat mijn krachten toch echt op zijn. iets verder draaien we de Strandweg op.
een-grens_met-ballon
Ik zie een rode ballon de lucht in gaan. Pas iets later denk ik: "DE rode ballon. Mijn doel vervliegt in de lucht. Gebakken lucht. Gek genoeg lig ik nog steeds op een schema van 1.35 . De fut is er definitief uit. Even later haalt. Spartaan Matthias -in training op Rotterdam en normaal achter mij eindigend - haalt mij in ter hoogte van de boulevard. Aanmoedigingen van trainers Bram, Theo en andere bekenden slepen mij er door heen, al is kilometer 16 met een tempo van 5 minuten  per kilometer niet iets om vrolijk van te worden.

De man met de sloophamer

Ik besluit om niet meer op mijn klokkie te kijken. dat is ook geen motivator meer.  Uitgewoond, steen -kaahpottt, naar de vaantjes, geradbraakt, zo voel ik me in mijn gevecht tegen me zelf. Ik wordt nu door veel lopers ingehaald, iets wat ik niet zo gewend ben, niet in deze mate. Zij kunnen het tempo wel handhaven of nog versnellen.
" Niet op letten" zeg ik tegen me zelf en probeer ontspanning terug te vinden door van de ambiance te genieten. Het is druk op de strandweg. En niet alleen op het parcours . De mensen zijn voor het leeuwendeel echter niet voor een "dagje zee en strand" gekomen. Scheveningen,  nog een kolere end naar de finish. Vijf kilometer te gaan en we zijn nog niet eens bij de bocht naar de Badhuisweg, waar een lang geestdodend traject volgt (tenzij de toeschouwers je er doorheen slepen).
kom op nou
Dan hoor ik opeens "kom op  (kom op) nou he". Verbaasd kijk ik opzij. Het is niet Tatjana Šimić, maar wel snelle Hans (Hermans), die in een voor hem langzaam tempo loopt (had weinig kunnen trainen, red). Ik overweeg om met hem naar de finish te lopen.
arnold_cpc2014_4
Maar als het dan naar beneden gaat en we op de Badhuisweg zitten merk ik dat ik toch alweer een stukje op hem voor lig. Als ik in dit tempo doorga moet ik onder de 1.40 kunnen finishen en dat is nog steeds mijn 2e beste tijd op deze pittige afstand.
"De dood of de gladiolen"(nou ja, een biertje bij de finish dan) moedig ik mezelf aan. In de laatste anderhalve kilometer kan ik weer aanhaken bij iemand en zelfs versnellen. Ik kies wat mikpunten voor me uit om die bij te halen of om mee naar de streep te lopen.
teresa-cpc2014arnold_cpc2014_1Een soepel lopende dame met een slanke heer in lichtblauw shirt komen mij op hun beurt voorbij. Het tempo in de laatste kilometer gaat weer naar een gemiddelde van 13.6 kilometer per uur. Ik hoor aanmoedigingen van bekenden, ouders en vriendin als ik op het laatste rechte end kom. De laatste 200 gaan in een-toch nog- iets van eindsprint. De dame en heer zijn verslagen.
CPC-2014Mijn sporthorloge geeft 1.37.00 aan en ik plof tegen de dranghekken aan. Na afloop kom ik Matthias (een mooie 1.36.40) tegen en strompel ik  met Melvin (1.39 , een PR) en Rob (1.41) , uit mijn loopgroep (trainer Theo Sijbrandij) over het Malieveld, waar al een kluit gele shirtjes staat te wachten.  Spartaan Mattijs van Dulkenraad, is de snelste van dit groepje met 1.22 ,  maar Teresa heeft 1.34.51 neergezet en op dit NK een 9e plaats behaald in haar klasse. Klasse dus! Ze heeft haar PR met ruim 3 minuten aangescherpt. Erwin is 10 seconden eerder gefinisht, ook hij een PR bij mijn weten. Tijden die ik in gedachte had. Het eerste gevoel is lichte teleurstelling, maar ook verbazing, want een kwartier eerder had ik getekend voor deze eindtijd.

Gemoedsomslag

IMG_2712Nadat ik op een stoeltje in het pannenkoekenpaviljoen plof, (binnen, want buiten zijn de terrassen overvol) bedenk ik me dat er mijn ontevreden gevoel toch wat misplaatst is. De buit is binnen en de streep gehaald. De eindtijd was goed en het is een heerlijke dag geweest, met allemaal blije gezichten.  Bovendien heb ik Teresa en Erwin tot halverwege prima kunnen "hazen.
"Not to finish, but to have the courage to start is what counts". In mijn geval: ik heb een goede poging gedaan om een PR te halen, de schade beperkt gehouden en stiekem toch genoten (van de sfeer en ook van het lijden ja).  De lopers blijven binnenstromen en na afloop worden ervaringen gedeeld.
IMG_2713
Het is 5 uur als ik met ouders en vriendin huiswaarts keer. Een lange stoet mensen loopt richting Centraal Station, maar het centrum is nog steeds door hardloopliefhebbers bezet.  In de pizzeria praten we nog een keer na. Even geen pasta meer, maar een pizza quatro formaggi. Volgend jaar kom ik terug  (en dit zeg ik dan maar even fluisterend...dan wel 1.35 uur).

Een slag in de rondte

Vandaag staat de laatste 1 vd4 loop op het programma en loop ik een thuiswedstrijd want Sparta mag vandaag gastheer zijn. Met een niet te fel zonnetje arriveer ik op het Zuiderpark. Het duurde even want ik kan (grmbl #%”$!) niet meer naar links vanaf de Troelstrakade en moet met mijn auto om het park heen rijden. `Het eerste rondje zit er op `denk ik dan (nog) lachend. Op dat rondje zal ik nog terug komen.

Gaan we er voor?

Vooraf is er nog twijfel om mee te doen. `Misschien ga ik de vijf kilometer lopen`,  vraag ik mezelf af. Het is weer eens wat anders dan de standaard 10 km. Maar die eerste afstand is toch meer een vrouwen en jeugd afstand. De snelle mannen (en vrouwen) en mijn loopmaatjes doen ook een tien. De week ervoor heb ik  nauwelijks getraind en ben lekker bijgekomen van de CPC.

warmingup
Maar een dag voor de wedstrijd begint het toch te kriebelen (of was het schuldgevoel) en heb ik nog even 5 maal 1000 boven de 13 km-u gelopen.
Normaal houd ik altijd 48 uur rust voor een wedstrijd, maar er staat weinig op het spel. ik had al drie wedstrijden gelopen in het 1 vd 4 circuit en zou in het klassement van de Heren 35 plus, niet meer stijgen. Ook een prijs zit er niet in, de concurrentie is te groot, (of ik ben te langzaam zo je wilt).
Een luide stem schalt me tegemoet als ik richting atletiekbaan loop. Het is Teresa, altijd in een goede stemming. Er druppelen veel bekenden binnen. Net als bij de CPC ziet het geel van de Spartanen. De andere verenigingen zijn wat minder in getal, dus de totale drukte valt behoorlijk mee.

Klassementen

Désirée, foto Paul Verburgh
1 vd 4 sparta-33teresaEen aantal snelle Spartanen doet mee aan het Zorg en Zekerheid circuit, maar er zijn nog genoeg Spartanen die kans maken om een prijs in hun klasse mee naar huis te nemen. In veel categorieën is het erg spannend. Bij de vrouwen 45 plus, staan de nummers 1 en 2 al vast, alleen de volgorde is nog niet zeker.

Lees hier verder

maandag 10 februari 2014

1vd4 Kopjesloop Delft: Weer en wind: Weer een PR!

Nu het cross-circuit weer achter ons ligt, wordt de aandacht verlegd naar de 10 km op de weg. Of verharde ondergrond, zoals je wilt. Op dezelfde dag als Afbeeldinghet Nederlands kampioenschap in Schoorl (ik was bijna afgereisd om als recreant deel te nemen aan de 10 km of halve marathon) stond de derde competitieloop in Delft op de agenda.
Vers in het geheugen lag nog de oliebollencross, waar sommigen een behoorlijke dobber hadden aan de Delftse klei. Deze keer was het parcours - de wedstrijd werd wederom georganiseerd door AV De Koplopers- juist erg snel.
Depressie en watjes
Het weer ging gebukt onder enkele depressies. Je zou er bijna een depressie van krijgen. Grijze luchten, koude regen en een niet minder koude wind maakte, dat ik de zondagochtend met de nodige traagheid mijn ontbijt nuttigde. Er is echter maar een remedie om de elementen te trotseren: zo hard mogelijk lopen om het weer lekker warm te krijgen.
De avond ervoor dacht ik er nog even om de 5 km te lopen. Ten eerste loop ik die afstand weinig, ten tweede kan ik daar makkelijk een PR lopen en ten derde voelde ik al een paar dagen een pijnlijke voetzool en had ik ook last van een verrekte bilspier tijdens de laatste Meijendel training die ik aan de jeugd gaf. Nou zijn veel hardlopers zeurkousen. Hoe harder ze lopen, hoe meer uitvluchten en excuses over pijntjes en blessures. Bij deze dus toch even gezeurd. Gelukkig zijn hardlopers niet zulke mietjes als voetballers of bondscoaches ("ik ben deze baan nu spuugzat!", zei onlangs een niet nader te noemen voetbalcoach van Oranje).
Dat hardlopers mietjes zijn kan ik weten, want ik heb jaren gevoetbald, bij roemruchte clubs als SDV en FC Boszoom. Totdat ik twee jaar geleden stopte. Ik vond het toch iets te ruw worden.
Ik zal je mijn zieleleed  besparen en verder gaan met de 10 Km van Delft. Tien ja, want die vijf kilometers komen van de zomer wel weer. Het parcours is hetzelfde als de Kopjesloop: Fietspaden in de buurt van een plas. Wuivende bomen, rietkragen en polderlandschap en wind...Hollandser kan het niet.
Het startdoek werd al weer snel weggehaald, want door de vrij spel hebbende windkracht 6 was het geen doen, en zelfs gevaarlijk. Helaas voor De Hardloopwinkel, die nu zonder reclame-uiting zat.
Go to the start
Met een hoop Spartanen (en uiteraard ook Koplopers, Haagatleten en Olympussers, volgens mij heten ze geen Olympianen of Olympiërs) moesten de atleten vertrekken vanuit een geïmproviseerde startlijn.
Ik kon niet al te snel vertrekken want voor en naast mij  ging het  starttempo als een vrachtwagen met de handrem erop. Loopmaatje Melvin die vlak bij me stond, had een betere start net als Stijn en de weer in vorm komende Ralph Smits.  Bij het 1 km punt (na 3.59) was ik weer bij Melvin, de start was toch behoorlijk snel met tempi van 14-15 km/u. Even later liepen we met vier Spartanen, Marlon, die de avond tevoren nog even doodleuk de Petzl Night trail in Bergschenhoek had gedaan kwam ook voorbij. In de verte zag ik Mattijs en Misha het beeld uitlopen.
Melvin is goed in vorm en ik dacht even met hem samen te gaan lopen. Bij een heuveltje en bocht versnelde ik even en toen kwam de wind. Het werd kiezen tussen aanhaken bij de man voor me of gat terug nemen. Het werd het eerste en Melvin moest een gat laten.
2-6 km
De wind nam in kracht steeds sneller toe, dus ik was blij toen ik weer even een stuk tussen de bomen mocht lopen. Inmiddels stabiliseerde mijn positie in het veld. Veel inhalen lukte niet meer en zelf werd ik bijgehaald door de  goed lopende Desiréé die de race altijd goed opbouwt en meestal het tweede deel sneller of constant loopt.
Ik kwam in een groepje van vier terecht, maar voelde de krachten afnemen. Het groepje laten gaan was niet handig, gezien de tegenwind om de hoek loerde. Na de doorkomst halverwege moest ik het groepje wel laten gaan, maar gelukkig was daar geen harde tegenwind meer. De doorkomst was een snelle 20.55, maar ik wist niet precies of dit ook halverwege was. (Later bleek dit exact wel het geval). bij de verversingspost nam ik een bekertje water. de meelopende water aanreiker deed dit professioneel door achterwaarts mee te bewegen. (Bij de halve van Egmond had ik mindere ervaringen). Ik gooide even later soepel het nog half volle bekertje weg maar kreeg het even soepel weer terug, omdat ik het precies tegen een paaltje had aangemikt.
Het groepje - met ook een loper in blauw shirt- moest ik nu echt laten gaan. Wel zag ik de verte twee Spartanen lopen: Herman en Teresa die doorgaans harder starten dan ik.
6- 8 km
Halverwege het tweede rondje gind de wind goed tekeer. Ik had het gevoel also ik een versnelling aan het doen was. Een oudere loper van Haag Atletiek wilde me inhalen, maar ik kon nog een dikke kilometer voor hem blijven. Samen liepen we weer in op wat lopers voor ons. Een man in mouwloos zwart shirt ging wandelen, maar moest tegen wil en dank door, omdat de wind hem gewoon naar voren duwde. Mijn twee metgezellen pakten een meter, weer een meter en het gat werd een lastige 20 meter. Toch was het weer zaak om naar de Haag loper en de man in blauw shirt (na afloop had ik door dat dit Spartaan Geert-jan Mols was) te komen omdat alleen lopen nu een goede tijd zou verpesten.
8-10 km
Dit lukte wonderwel. Bij de 8km zag ik Herman, die Teresa makkelijk passeerde. Laatstgenoemde had een behoorlijke dip. Ik probeerde haar nog bemoedigend toe te spreken, maar moest ondertussen zelf ook mijn metgezellen laten gaan.
De laatste kilometer was een recht stuk naar de finish. Opeens liep ik weer met de Haag -man, Geert-Jan , nog drie man en ook Herman werd bijgehaald. Ik besloot goed door te trekken en kon in de eindsprint iedereen behalve een nog krachtige Geert-Jan verslaan.
Records
Na afloop bedankte ik Geert-Jan en de haag atleet (die ook blij was) voor het haas -en sleurwerk, waardoor ik wederom een PR mocht noteren: 41.55. Wel gehoopt, toch niet verwacht. Het afgelopen jaar gaat het zowieso wel lekker. Het is inmiddels het vijfde PR op de 10Km  en het  zevende in totaal. En dat terwijl de jaren gaan tellen. Nu nog even de halve marathon tijd aanscherpen bij de CPC.
Veel tijd om na te praten was er niet want ik moest de pupillen coachen en aanmoedigen bij de afsluitende cross van de Haagsche crosscompetitie in Naaldwijk.

zondag 19 januari 2014

Hardloopwinkel 1vd4 Clingendael cross bij HRR:


Om maar met de deur in huis te vallen: De laatste cross van de 1vd4 serie stond vandaag op het programma. Een relatief korte loop (voor een lange cross) door Clingendael bij HRR: 7,4 km

Ik had geparkeerd bij de Aeronauten (tennis) / HRC (haagsche Rugby club). Vandaar uit liep ik via een verborgen paadje langs het golfterrein, om zodoende dicht bij het parcours uit te komen.
De organisatie stond daar al klaar bij een groot oranje doek waar start op stond. De achterkant kon je finish lezen. Na het halen van mijn nummer kwamen veel Spartanen samen in de rechter kleedkamer. Eef, Tejo, Joeri, Melvin , Herman en de immer aanwezige Erik waren weer van de partij.

Inlopen en ontspanning

Het gezamenlijke inlopen was ontspannend en we konden goed zien waar de blubberige plekken, stronken en bomen over (niet toevallig) het parcours lagen. Een relatief vlak rondje met af en toe nauwe paadjes en scherpe bochten. En een paar scherpe prikkelplantjes en takken. Een kniesoor die daar op let. Knies, knies, knies.

De korte cross (4,7) bestond uit 2 rondjes, de lange bedroeg 4 ronden. Erik wilde het inlooprondje meetellen, zodat hij er dan nog maar drie hoefde. Wij vertelden hem dat dat in ieder geval al weer twee wedstrijdrondjes meer zou zijn dan bij de Delftse Oliebollencross, waar hij in de modder bleef steken.

Vandaag was er toch bij enkele lopers wat spanning te voelen. Misschien dat er atleteen met het klassement bezig waren. Per leeftijdscategorie, sommigen hoopten op een categorie naar lichaamsgewicht (ik noem geen namen;-), telden de beste 3 crossresultaten.

Inspanning

Bij deze cross weinig deelnemers van De Koplopers (een van de organiserende verenigingen), wel een contingent sterke lopers van Leiden Atletiek. Het startgedeelte was relatief breed. Na 150 meter werd het echter al smal tussen de paadjes met stronken en struiken. Het was dus in het eerste rondje was het wel zoeken naar en vechten voor je plekje. Na het tweede rondje werd het veld al wat uitgerekt en kon je beter zien waar je liep. Vandaag toch weer niet voor de trailschoenen gekozen, maar voor de lichtgewicht Adios, waar ik ondanks de slijtvaste zool, weinig grip had in de gladde bochten. Op de paar lichte heuveltjes had ik daarentegen goede frequentie.

Joeri liep vandaag tussen de vrouwen
Aan het einde van het eerste rondje zag ik Herman -traditiegetrouw - al weer en ook de man van RTC, Andre de Rond had ik in het vizier. Hij was mij in de crossjes steeds voorgebleven, terwijl ik hem bij de 10 km van HRR nipt had geklopt. In de tweede ronde probeerde ik op souplesse te lopen. Geert-Jan R. kwam mij met mooie tred voorbij lopen. Ik liet hem gaan, maar kon wel bij Andre komen die ik op mijn beurt aan het einde van ronde 3 achter me liet. In de laatste ronde werd het rustiger, en kon ik nog ietsje versnellen. Bij een

drietal lopers ging het licht uit, terwijl drie lopers me nog makkelijk voorbij liepen. De laatste kon ik gelukkig in de eindsprint nog terugpakken. Met een tijd van 36.20 had ik lekker gelopen en voelde me niet moe en geen enkel pijntje na afloop.

Michel  van de Luitgaarden -al gefinisht -stond aan de kant aan te moedigen, terwijl ook vaste supporter Willem er bij was. Michel (2e in zijn categorie) bleek zowaar Tejo voor te zijn gebleven. Tejo - niet helemaal tevreden- kon er vandaag niet meer naar toe lopen. Beste Spartaan vandaag was Misha., voor Joeri. Zelf zag ik Ralph, Herman, Melvin, Ronald, Eef  en trainer Theo Sijbrandij binnenkomen.

Michel en de prijzenslag


De stalmaatjes liepen weer als jonge veulens
Binnen werd er nog wat nagepraat en kwam al snel de prijsuitreiking. Er was een derde plaats in het klassement voor Tejo (45+) en een tweede plaats voor Simone Lankhuijzen. Ook Geert-Jan M. ontving een beker voor zijn zesde plaats. Zelf eindigde ik op een zesde plaats in het algemeen klassement. Toch dat ik een prijs op te halen, want Michel had me gevraagd om zijn ( hij dacht de eerste) prijs op te halen. We hadden hem nog geadviseerd vandaag te lopen, want hij stond hoog in het klassement van de 55+ categorie. "ik regel het wel" riep ik en beloofde de prijs naar de training mee te nemen.

Michel, vanaf deze plaats kun je toch naar je beker kijken
Bij de prijsuitreiking stond ik dan ook in de startblokken om de bokaal voor Michel in ontvangst te nemen.
Er waren in deze klasse maar liefst 6 prijzen. Ik keek vreemd op toen ik een andere naam hoorde bij plaats 1 en 2. Het enige wat ik dus naar huis zou nemen waren twee splinters (tijdens de race meegekregen) in mijn hand..knies,knies.

Terwijl ik Marlon Voorn tegen kwam, die nog 75 km van de ultrarun in zijn benen had, spoedde ik mij richting wedstrijdleiding. Deze vertelde me dat Spartaan Michel maar 2 maal had meegedaan. Ik zag een leeg vakje achter zijn naam bij de cross van vandaag en wees de wedstrijdleider op de vergissing.

Wat bleek? Michel was vandaag als 8e geklasseerd bij de 35+ klasse en stond niet vermeld in zijn eigen klasse. De wedstrijdleider wilde al 8 punten bijtellen bij het totaal, maar ook dat was niet correct, want Michel was met zijn uitslag 2e bij de heren 55 en ouder. Snel zag ik dat hij hierdoor op 5 punten kwam, gelijk met zijn concurrent Cor Hoebeke, die er vandaag ook echt niet was. Hiermee was Michel reglementair als eerste geeindigd! De wedstrijdleider keek niet blij en mompelde iets over een dure beker bijbestellen.

Weer in de kantine riep hij nog even alle prijswinnaars bij elkaar. De meeste mensen waren echter allang naar huis, maar bij 2 harldopers volgden nog even een onhandige bekerruil. De nummer zes in het klassement, een loper van Haag, werd zonder pardon van zijn prijs beroofd. Hij keek nogal sip, tien minuten daarvoor hoorde ik hem nog zeggen, dat hij normaal nooit iets won...

Wat had ik weer allemaal overhoop gehaald? Tja, ik kan altijd nog wedstrijdleider worden. Of is het wedstrijd lijder?

Voor uitslagen van de Clingendael cross klik hier
Voor het klassement klik hier
Foto's  volgen z.s.m. 

42e halve van Egmond: op weg naar een persoonlijk record

De halve marathon van Egmond: pieken op een smal strand

Voorbereiding

Adidas Adios AdizeroEen paar maanden geleden wilde ik pieken voor Egmond: goed lopen en mijn beste tijd van 1.38 op dit parcours verbeteren was de opdracht. Koolhydraten stapelen, nieuwe (wedstrijd)schoentjes( de Adidas Adizero Adios), goed getraind, 10 dagen geen alcohol, lekker weer, een plek in het wedstrijd startvak en op tijd van huis gegaan. Alle ingrediënten voor een goede halve van Egmond waren aanwezig. Het is een van de roemruchte lopen in Nederland en voor mij alweer de zesde keer dat ik mee deed (waaronder twee kwart marathons, maar dat is toch eigenlijk surrogaat: oploskoffie vergeleken bij een heerlijke Italiaanse verse ristretto). ristretto
U leest het al, deze keer was de voorbereiding behoorlijk serieus, zeker vergeleken met loopje in het verleden, waar ik de dag of ochtend ervoor nog even een voetbal of tennis wedstrijdje afwerkte of nog bijkwam van een stapavond. Over koffie gesproken, ik had me voorgenomen om veel van deze legale doping naar binnen te werken, maar dat kwam er helaas niet van. Cafeïne tabletten inslaan lijkt me een handig alternatief.

Beren op de weg?

Met trainingsmaatje Melvin ging ik richting Egmond, we namen de binnendoor route via Castricum naar Heiloo ‘t Baafje. Daar was de parkeergelegenheid al vol, maar toch kwamen we redelijk op tijd bij de buspendel. Melvin had een startnummer van een collega en zou ruim een half uur later dan mijn starten. Zelf mocht ik deze keer in het wedstrijdvak starten, niet ver van de genodigde internationale toppers. Helaas kon ik ze niet meer zien starten, maar vanuit de bus had ik wel nationale topper en mede Hagenaar Khalid Choukoud herkent. Het enige wat een goede tijd in de weg kon staan was het getij, het weer of een blessure. Alle drie was er een redelijke kans, want een drie kwartier na mijn start zou het water op het hoogste punt zijn: een smal strand en kans op natte voeten en uitwijkende lopers. Tegenwind op het strand zou ook een goede tijd in de weg staan. Eventuele meewind in de duinen zou een beperkt voordeel opleveren omdat je daar beschut loopt. Het derde opstakel was een onwillige hamstring die de afgelopen week opspeelde. Gelukkig voelde ik deze grote werk spier alleen bij het gas geven. Maar dan wel op de terugweg in de auto.
Vanaf het moment dat Melvin mij ophaalde vanuit Den Haag werd ik zenuwachtiger. Dit kan een hoop energie kosten, terwijl je wil starten met een goed gecontroleerde ademhaling. Gelukkig was de start relaxed en werd ik weer blij van alle aanmoedigingen tijdens het lokale rondje door Egmond. Er was traditioneel veel publiek langs de kant. Ook op de balkons van flats  kon je de wave zien en lawaai horen, vooral als deze supporters door mijn armgebaren werden aangemoedigd.  Zo kwam ik gelukkig in een ontspannen ritme.
Tip van de week: Probeer te genieten van je race, ook als je top wilt presteren. Ontspanning levert je meer tijdwinst op dan stress of geforceerd te willen starten.
Egmond2014_3Mijn Garmin Forerunner was voor de verandering eens helemaal opgeladen en uit de beademing gehaald. Maar weer kon ik mijn statistisch kompas niet gebruiken. Na de derde laptime (kilometerronde) kreeg ik een lange melding: te veel gebruik van het geheugen. Gelukkig kon ik wel terug -en doorrekenen en mijn snelheid in de gaten houden. Die was inmiddels van 14 naar 13 km/u teruggegaan, maar ik liep dan inmiddels op het strand. Het was minder hard en breed dan vorig jaar, maar toch nog steeds goed te doen. Ik probeerde een goed “wiel” te kiezen, maar ging meestal na een halve minuut die persoon voorbij. De haas die goed dienst deed was Bernd (op de foto net achter mij in het geel), maar toen hij voor een golf moest uitwijken was ik hem kwijt. Ondertussen was ik twee Haagse Spartanen gepasseerd. Achteraf bleken er zeker 15 man van AV Sparta te hebben meegedaan.
egmond2014-manvrouwEven dacht ik al dat ik bij het 10 km punt was. Ik zag een scorebord met 47.00 op een landrover staan. Dit was echter gerekend nadat de vrouwen waren gestart. Zij hadden een voorsprong van ruim 7 minuten op de eerste mannelijke wedstrijdatleten. Dit is het verschil in de parcoursrecords, zodat er ook een wedstrijd in de wedstrijd was: man versus vrouw.
Helaas was ik nog maar 36 minuten onderweg, dus ik moest nog even op en door het zand ploeteren. Zuinig lopen had ik mezelf beloofd, dus het inhalen ging zo veel mogelijk rechts, zonder natte voeten te krijgen.
Egmond2014_2
Links , het mullere zand, betekende meer kracht zetten of versnellen. Vlak voor het 10 km punt haalde ik dan toch een natte voet.Ik zat tussen wat lopers en kon niet meer uitwijken voor een snelle golf.
Gelukkig kwam ik 1 minuut sneller dan gepland door: 46 minuten na10 km en 48.11 halverwege. Dit beloofde een goede tijd, mits ik het tempo op 13 km/u kon houden. Dit was nog niet logisch, want ik had weinig lange duurlopen gedaan. Op het laatste stuk strand was het tempo gezakt tot 12,5 en soms 11,7 km/u.

Kop en staart

Ik besloot de frequentie te handhaven toen ik door het mulle zand moest. De strandopgang was breder gemaakt en het steile duinpaadje veranderd in een begin van brede staalplaten. Dit leverde dus ook tijdwinst op. Ik kon dit lastige deel prima verteren (met dank aan de cross wedstrijden). Daarna kwamen de heuvelige onverharde strandpaden: lekker om weer het tempo op te schroeven, vooral tijdens de afdalingen.
Bij de 13 km (inmiddels verhard) hoorde ik veel applaus en gegil. “Wat een goddelijk lijf!” “Wauw” moet je dat zien, gaat lekker waren kreten die ik te horen kreeg.
Egmond2014_funnyloper
Ik wilde mijn duim al opsteken, maar werd op dat moment gepasseerd door een man met breed bovenlijf, een warme Unox muts op en een opvallende boxershort. Hierop afgebeeld: gele badeentjes. Toen ik later beter keek zag ik schuimrubberen tepels op het wannabe lijf. Hij deed even later zijn muts ook af, want de zon kwam lekker door: een kalende zwetende kop kwam te voorschijn. Ik was opeens niet meer jaloers op het applaus: “keeping up appearances” zeggen de Engelsen.
Bij de 15 km ging het tempo iets achteruit, maar nadat er een paar snelle Jelles voorbij waren gezoefd, haakte ik aan bij een man met blonde paardenstaart en een dame met dito staart (Ook de zelfde kleur shirt, het leken net broer en zus). In de verte zag ik nog een man met blonde paardenstaart, hoewel het leken wel drie staarten, zoveel haar als deze grote gast had. Tja niet alle lopers zijn afgetrainde pezige mannetjes van middelbare leeftijd.(maar de meeste tijdens mijn wedstrijden wel). De eerste twee staarten kon ik lossen en de grote krulstaart kwam ook dichter in het vizier.
Bij kilometerpunt 18 ging het tempo wat minder hard . De eerste staartmans had gezelschap gekregen van een clubgenoot en zij haalden mij weer in.  Ik probeerde in te schatten wanneer de beruchte Bloedweg zou komen. Dit is een lange verharde klim over een duintop op minder dan 2 km van de finish. Op souplesse ging ik er over en de winst zat voornamelijk in het stuk erna. Velen moesten een versnellinkje terug schakelen, maar nu kon ik de gashendel open zetten. De brede staart ging er als eerste aan en de laatste kilometer ging in. De twee bochten met klim richting vuurtoren gingen ook goed. De andere staartmans had ik inmiddels ook achterhaald en zijn maat wilde ik in de ultieme eindsprint proberen te pakken. Op 100 meter had ik hem echter al, maar moest voor een Persoonlijk Record moest ik nog flink sprinten. Dacht ik.

Finish, tijden en klasseringen

De finish tijdklok gaf op 95 meter voor de finish 1.36.44 aan, en ik diende 1.37 te halen, wat ook lukte. De klok was natuurlijk niet synchroon (maar bruto) met mijn eigen hardloop horloge. Na de finish (waar ik nu eens overeind bleef staan) keek ik ongelovig naar mijn 1.36.04, wat ook de officiele netto tijd was.
Bij de finish stond Spartaan Mattijs van Dulkenraad al een tijdje op clubgenoten te wachten. Hij liep een mooie snelle 1.24 (plm. op plaats 220) iets wat hij vooraf al in gedachte had.
Egmond2014-AV2
Blij met mijn PR (in 2008 had ik ooit 1.37.30 gelopen in een vlakke 21,1 km.) liep ik rustig uit richting sporthal. Daar nam ik een heerlijke massage en kleedde me om. Melvin bleek ook prima te hebben gelopen. Met een tijd van onder de 1.45 was hij maar liefst 8 minuten sneller dan zijn PR en toonde aan ook deze afstand onder de knie te hebben.
Een laatste beproeving was het wachten op de bus. Na bijna een uur in de rij staan konden we richten het Baafje. volgend jaar hopelijk weer een betere doorstroming. Of de trein of de pendelbus vanuit Alkmaar.
Naschrift: de wedstrijd werd voor het eerst sinds jaren weer door een vrouw gewonnen. Zowel bij de dames als heren waren de eerste twee atleten uit Ethiopië afkomstig.  Bij de dames won Guteni Schone (1.11.55) voor Flomena Chepchirchir. De Nederlandse Adriënne Herzog werd knap derde in een uitstekende 1.12.58.
egmond2014-KOPstrandWinnaar bij de mannen Ayele Abshero  wist in de slotfase van de wedstrijd Wilson Kipketer  vier seconden voor te blijven (1.02.56). Beste Nederlander was Abdi Nageeye (1.03.48). Jesper van der Wielen zat vlak achter Nageeye (1.03.55). Derde Nederlander was Khalid Choukoud (1.04.30).
Zelf mocht ik het doen met een 88e plaats bij de heren 40+. Bij de 42e PWN Egmond Halve Marathon was een record aantal lopers van 17.739 van de partij.