maandag 18 februari 2013

Delftse Houtloop, mooie test voor de CPC

 
Nadat ik vorige week de stamppotloop van AV Sparta (Voorburg) aan me voorbij heb laten gaan, vanwege een pijnlijke knie, ga ik vandaag naar Delft voor de Delftse Houtloop van AV '40. Ik loop 10 kilometer en wil me eens goed testen voor de CPC die met rasse schreden naderbij komt.
De voorbereiding is behoorlijk amateuristisch. De week ervoor heb ik alleen op maandag getraind. De vorige dag bestond  ook niet uit een al te beste voorbereiding: een tenniswedstrijd, een verjaardag met lekkere wijntjes en de vrijwilligersavond op Westvliet, waar ik een paar biertjes niet kan afslaan.

S’ochtends ben ik niet vooruit te branden en tot overmaat van ramp is mijn Garmin hardloophorloge niet goed opgeladen. Mijn oude Adidas Supernova’s zijn al aan de buitenkant lichtelijk uitgescheurd, maar goed, laat ik ze lekker afdragen.  Wel neem ik een reservepaar mee. Gelukkig rijd ik maar 200 meter om en bereik gelukkig op tijd het complex van AV 40 aan de Brasserskade. Daar kom ik Sparta pupil Sjoerd en zijn vader tegen die de 5 km. gaan lopen. Voor 2 euro heb ik een startbewijsje.

Het is een drukte van jewelste op en rond de atletiekbaan. Er zijn toch zeker 250 man op de 5, 10 en 15 km afgekomen, terwijl ik niet op veel mensen had gerekend. Het lekkere weer heeft duidelijk veel hardlopers getrokken en ook NN is er met een grote ploeg. Ik zie ook nog een dame in Sparta shirt, als ik naar de start loop. Mijn intentie is om op de CPC 45 minuten te lopen en nu te kijken of ik al in de buurt kan komen. De strategie is een opbouwend schema te lopen. 12 km p/u in de eerste kilometer, halverwege op 13 km/u en de laatste kilometer van 14 naar 14,5 versnellen. Wel onhandig dat mijn horloge het niet doet, dus de strategie kan de prullenbak in.

Onderweg

Pang! het startschot klinkt sneller dan ik had verwacht.Een lange serieus ogende loper in rood shirt –met een sporthorloge dat wel werkt!- voor me kies ik maar even als “doelwit”. Ik ben de grote massalopen gewend, dus de ruimte die ik krijg is verademend. Toch wil ik altijd de kortste weg nemen.
Na een kilometer passeer ik 2 man door het modderige gras gedeelte in de bocht te en glij bijna ondersteboven. “Slippery when wet” gaat het door me heen. De loper met het rode shirt wijkt verschrikt uit. 

Na de tweede kilometer besluit ik naar de uiteengeslagen lopers voor me te naderen. De voorste man lijkt ook te versnellen en samen lopen we op. Ik vraag of hij de tussentijd bij de derde kilometer heeft. Het blijkt een ervaren loper uit Rotterdam te zijn die (15) kilometers gaat maken ter voorbereiding van de marathon. Als ex-Maasstad bewoner klikt het meteen en hij blijkt een pittig en vast tempo te hanteren. Voor we het weten raken we aan de praat, maar na de 5e kilometer als het tempo iets terugloopt zegt hij terecht: we ouwehoeren teveel. Ik begin al behoorlijk zwaar te ademen, dus ik vind het best. We halen her en der wat lopers in, terwijl we versnellen; hij noemt nog wat tijden. Ik probeer uit het hoofd te rekenen na de tussentijd van 7 km, en concludeer teleurgesteld dat ik op 47 minuten afkoers. 
Het zonnetjes is volop doorgebroken en de temperatuur (die s’ochtends nog rond 3 graden was) loopt flink op. Voor de achtste kilometer moet ik mijn loop compaan die inmiddels als haas fungeert laten gaan. We worden achterhaald door een andere loper en ik denk even dat ik ga instorten. Op het tandvlees maar wel op souplesse (dat denk ik tenminste, maar ik ben blij dat er geen filmpje van me gemaakt word) blijf ik op een 20 meter hangen. Als we een bruggetje afdenderen kom ik weer met lange pas naar de heren toe en hang half dood aan het elastiek. We naderen de 9e kilometer en mijn maatje zegt: als je doorloopt kan je de 45 minuten halen. Ik had me dus vergist in mijn berekening. Met een piepende schoen (de beestjes zijn echt helemaal afgelopen na 4 jaar trouwe dienst) kan ik toch nog versnellen. Mijn haas/coach blijft hetzelfde tempo lopen en de andere kan niet echt volgen. Met iets wat voor een eindsprint door moet gaan pleur ik tegen het gras. Gelukkig, is dat na de finish. De tijd is 44.44 en daar ben ik erg blij mee. Vorig jaar liep ik bij de Molenloop nog 3 minuten langzamer. Na een verfrissende douche en sportdrank loop ik weer richting finish om naar mijn nieuwe “hardloopvriend” te gaan kijken. Hij komt dan juist over de streep in 1.07.30 , hij heeft zijn tempo precies gelijk gehouden. Met een fijn gevoel rij ik naar huis. Ik ben klaar voor de CPC!


1 opmerking: