Laan van Meerdervoort loop 2013: Venijnig slot op stormstrand

De Voorbereiding

In 2012 hoor ik pas voor het eerst van het bestaan van de Laan van Meerdervoort Loop (LVML), die behoort tot de 50 leukste loopjes van Nederland. Helaas kon ik toen niet meedoen. Dit jaar schrijf ik ruim van tevoren in. Hoewel Haag atletiek (mede) de organisatie verzorgt is het een Spartaanse loop, vooral als de wind vrij spel heeft.
Ik heb weinig kunnen trainen na een blessure opgelopen bij en na de Haagse 10 (1 v.d 4 loop). Tijdens de laatste individuele training kom ik tot overmaat van ramp hard ten val in een gladde natte bocht.

Terwijl het zaterdag nog uitstekend loopweer is en ik nog een training verzorg voor de pupillen komen de onheilstijdingen over mega slecht weer mij via de (social) media en kennissen tegemoet.
Depressief guur herfstweer in de vorm van storm, regen, hagel, onweer en windstoten zullen Kijkduin (startlocatie van de LVML) teisteren. Op Twitter en Facebook doen de twijfelaars en afhakers er in de ochtend een schepje boven op.

1. Dominik van Lankeren ‏@dvlankeren7u

   Kan het erger dan vorig jaar? Ja! Wolkbreuk + windkracht 6 in kijkduin #lvml

   Openen
2. Simone A ‏@siem_al7u

   Twijfel..twijfel..wel of geen #lvml voor mij vandaag #storm

   Openen

Babette ‏@BabetteSocial6u

Noem me een watje maar we laten de #LVML even voor wat het is. Geen zin in een nat pak. Succes voor de bikkels die wel gaan!

Terwijl mijn vriendin hoopt en uitspreekt dat ik thuisblijf zie ik ook wat bliksemschichten voorbij komen. Ik twijfel 2 seconden, maar pak snel mijn spullen in. Als rechtgeaarde Spartaan ga je niet thuis bij de kachel zitten, als er gelopen kan worden op een van je favoriete trainingsplekken.

Helaas heb ik me wat in de tijd vergist en moet ik me weer eens haasten. Het advies om spullen een dag van te voren klaar te leggen heb ik deze keer niet nagevolgd. Ben mijn startnummer ook nog kwijt en twijfel over mijn loopschoenen. Ik neem mijn lichte Saucony natural runningschoenen mee, maar trek mijn Salomon trailschoenen aan.  

Ik knip nog een vuilniszak tot regenjas, pak genoeg warme kleren (waaronder mijn nieuwe PUMA TECH vest) voor na afloop en steek nog wat  eten/drinken bij me. Hopelijk kan ik met mijn invalide parkeervergunning tot op het Deltaplein komen.
Bij Ockenburgh valt er nog een hagelbuitje op mijn voorruit, maar als ik tot 3 meter van de start(!) parkeer, komt het zonnetje door. Ik heb nog tien minuten en doe de kortste warming-up ooit: 3 keer rekken, een versnelling en een huppeltje (don't do this for serious running;-). Ik heb toch al besloten om rustig te starten, te genieten en mijn blessures niet op de proef te stellen.

De Loop

Ik zie trainingsmaat Rob meteen in zijn gele shirt staan en bereiden ons voor op de start. Ook trainer Theo Sijbrandij zie ik staan. Hij staat behoorlijk van voren, al zal deze ultieme en nog steeds snelle veteraan zich niet gaan mengen om de dagzege in deze sterk bezette loop. Op een van de eerste rijen staat de lange (makkelijk te herkennen) Marlon Voorn. Benieuwd of hij zich bij de beste veertig kan mengen. In de eerste kilometer komt een andere Spartaan , Eric voorbij snellen. Ik wens hem succes. Hij weet ook dat het venijn in de staart zit als we het strand op gaan met waarschijnlijk veel tegenwind. Ik besluit Rob maar te laten gaan en niet te snel te beginnen. Hij is als ervaren hardloper een mooi richtpunt, omdat hij constant kan lopen. Vorig haar had hij een tijd van maar liefst 43 minuten gelopen, al is dat misschien in gunstige condities (wind mee op strand) geweest. Op de Laan van Meerdervoort , ter hoogte van Meer en Bos gooi ik mijn oude pet van een bekend bedrijf op een omheining. Een toeschouwster bied aan om deze te bewaren en ik aanvaard dankbaar haar aanbod (alhoewel ik genoeg nog genoeg prullen heb). Ik besluit er in het vervolg niet meer met de pet naar te gooien en ik hou Rob goed in het vizier. Bij het opkomen van de atletiekbaan van Haag kan ik bij hem aansluiten. We lopen een mooi tempo van ruim 13 kilometer per uur (4.30 p/km), maar Rob versnelt weer iets. Op het vijf kilometer punt klokken we 22.45 Een tijd van onder de 45 minuten zit er niet in realiseer ik me, maar dat is ook geen streven. Op de heuvel richting duinen wil ik het rustig aan doen. toch neem ik op het einde van de 300 meter lange klim onbedoeld afstand van Rob. Daarna wordt het weer dalen, slingeren en zetten we koers richting strand.
We hebben 6 kilometer gelopen als ik een bekende stem hoor. Het is Melvin, ook een Spartaan uit de groep van Theo. Hij heeft een soepele tred op het snelle stuk. Ik haak aan en doe wat haas en -kopwerk. Geen overbodig luxe, wanneer we er opeens vol in een storm st terecht komen. Net als ik me wil laten aflossen is er opeens de beschutting. Even later zien we het strand. Nog 3 kilometer te gaan. Ik zet aan om niet meteen stil te vallen.

Oei, dit is zwaar! Het zand is mul en de voetsporen zijn dan ook diep weggezakt. Windkracht 5-6 blaast de lopers bijna terug en een grijsachtige zeeschuim om je oren. Het is nu werken en worstelen. Maar ook slim lopen. 20 meter voor me loopt een groepje van drie. Ik besluit er naar toe te lopen zodat ze mij uit de wind houden. De licht gebouwde Melvin moet afhaken, definitief naar later blijkt.

De meeste lopers lopen 5 tot 10 meter van de zee. Echt harde stukjes zijn er niet, dus ik probeer zoveel mogelijk wagensporen te volgen Ik merk dat een loper het niet fijn vindt dat ik pal schuin achter hem loopt. Hij gaat als een baanwielrenner zigzaggend lopen, maar ik blijf achter zijn lange rug om krachten te sparen. Een goede strategie want terwijl ik in een groepje loop, komt haast niemand weg uit die groep. Ze waaien gewoon weer terug. Het kop over kop waaierlopen is nog niet echt in deze groep ingeburgerd. Onderweg komen we lopers voorbij die compleet stil zijn gevallen of wandelen. Mijn zware trailschoenen zijn minder geschikt voor het zand, want er blijft veel aan vast kleven en ze zijn relatief zwaar. De grip is echter wel goed.

Opeens is daar het Deltaplein met zijn gebouwen in zicht. Een wat jongere loper die al eerder weg wilde lopen versnelt definitief op de laatste 300 meter strand. Ik heb ook nog energie over en ga er achter aan. Bij de steile strandopgang worden we gegeseld door een striemende regen van fijne zandkorreltjes. Het zand zit spoedig tot diep in mijn oorschelp, als we de eindsprint inzetten, terwijl de verzuring vol toeslaat. De finish is in tegenstelling tot de BeachRun niet op het Deltaplein, maar een bocht en straat verder (bij de start). Mijn directe tegenstander rekent zich ook te vroeg rijk en hij geeft het voor de laatste bocht op. Ik pers er nog een laatste sprint uit om onder de bruto tijd van 50 minuten te komen. Dit lukt. Netto is het 49 minuten precies. Al heel snel voel ik me weer helemaal fit en zie Rob (die Melvin op het strand is gepasseerd) binnenkomen. De eerste is echter netto net boven de 50 minuten, Melvin komt er net onder. Veel lopers lopen 6-7 minuten boven hun PR, dus dit is eigenlijk een prima tijd. Marlon eindigt als 61e, 6 plaatsen achter Michel v.d. Luitgaarden. Mattijs van Dulkenraad eindig op plaats 39 (43.38).

Napret/ evaluatie

De speaker struikelt over zijn woorden als hij de winnaar omroept bij de prijsuitreiking. De LVML is dan ook een loop met internationale allure: Winaar wordt de Braziliaan Daniël Chavez da Silva wint. Hij loopt de tien kilometer in een  bizar snelle 33 minuten en 44 seconden.

Jorrit Rosema wordt op behoorlijke afstand tweede (35.12) en is de beste Nederlander. Het brons is voor Hamid el Mouaziz uit Marokko: 35.16. De vrouwenwedstrijd wordt in 40.57 gewonnen door Jamie van Lieshout. Patima Zehra Gardadi en Lesley van Miert volgen op de  tweede en derde plaats. René van der Stap wint de 5000 meter in 19 minuten en 44 seconden.
Bij de kidsrun wint Spartaan Rohan Jankie.
Klik hier voor alle uitslagen

Na afloop praten we nog even na en genieten we van de warme klanken van de muziekfanfare.We zien ook een andere Sparta loopgroep moe maar voldaan uit hijgen. Thuis gekomen klop ik het strandzand uit mijn schoenen en ben blij dat ik heb meegedaan aan deze leuke loop.  De thuisblijvers hebben geen gelijk gekregen!