Molenloop Voorburg AV Sparta de zon in de Vliet zien schijnen

vorig jaar liep ik als kersverse Voorburger de plaatselijke Molenloop, georganiseerd door AV Sparta. Een grote en gezellige recreatie wedstrijd over 5 of 10 km en ook afstanden voor de jeugd. Afgelopen jaar was het opeens weer warm geworden en met mijn voorbereiding was het ook niet al te best: tweemaal een rondje (4,5 km) Kralingse plas in een half jaar tijd. Mijn voorbereiding was zowieso al dramatisch: Ik was aan de late kant, mijn chip raakte los bij het inlopen en mijn batterij van mijn Garmin Forerunner was op vlak voor het 9 km punt. De geschatte tijd was 47,5 a 48 minuten. Een inzinking halverwege -nota bene 500 meter bij mijn huis - kon ik met moeite overwinnen.

Dit jaar was het anders. Vanaf december was ik structureel gaan trainen (minstens 2 maal per week) en ik had ook al een paar 10 km loopjes in de benen. Het "na-oorlogse" record van 44.44 wilde ik op deze wederom warme dag breken.

Ditmaal was ik ruimschoots op tijd. Als vrijwilliger had ik mij aangemeld om bij de kidsrun te assisteren. Om 9.00 kwam ik al aan op sportpark Westvliet. Om 13.00 konden we vertrekken.
Tevoren had ik een soort schemaatje gemaakt om de eerste kilometer 13 km per uur te gaan en via 13,5 op 14 te eindigen.

Na een rustige eerste kilometer liepen we op het fietspad langs de Vliet. Ik koos een groepje uit, waardoor ik uit de wind bleef. vlak voor de brug passeerde ik een man die er uit zag als een op ontploffen staande tomaat. Ik begon aan een opmars maar zag dat ik al harder ging dan mijn planning. In het centrum (winkelstraat Heerenstraat) passeerde ik met een man in een groen shirt passeerde  een gespierde dame die al 2 km. vlak voor me liep.

Langs de laan van Leeuwenstein ontving ik de felicitaties van mijn supporters. bij de Molen van molenaar en atletiektrainer Bram Zonderop werd het lastig. Bram zelf moedigde me aan. Het werd heter, maar gelukkig was daar de verversingspost, waar ik water naar binnen en over me heen gooide. 100 en 150 meter voor mij liepen twee ervaren Spartanen.
Vorig jaar had ik hier een inzinking. Ik zat inmiddels tegen de 14 km per uur aan , maar kon het tempo maar moeilijk vasthouden.

Bij de Vliet hadden we tegenwind, die voor aangename verkoeling zorgde. De twee Spartanen kon ik op dit stuk voorbij steken en ik had nog over voor een snelle laatste kilometer. Vlak voordat we de baan opdraaiden kwam ik tot bij een oranje shirt van HRR (hague Road runners) . De voorzitter van die club stond daar net ter plaatse en waarschuwde "er zit zo'n gele te loeren, hou 'm achter je! zijn ploeggenoot.

Ik was nu nog meer gebrand op een snelle eindsprint. Bij het opdraaien van de baan nam ik de binnenbocht en zag dat de HRR man geen versnelling meer in huis had. met een laatste krachtsinspanning kon ik ook nog een man in blauw shirt op de meet verslaan om volledig uitgeput tegen het kunststof te vallen. Na een half minuutje stond ik weer op en met ontbloot bovenlijf passeerde ik de wethouder die het startschot had gegeven.

Mijn missie was gelukt: met 44.35 was ik 9 seconden onder mijn PR gebleven!